Sharon Kovacs maakt al van jongs af aan muziek, geïnspireerd door artiesten als Tina Turner en Etta James. Haar debuutalbum Shades of Black haalde in 36 landen de hitlijsten en bezorgde haar een nummer één-hit in Nederland. De zangeres schoof aan voor een gesprek over haar nieuwe album, de toekomst, haar kunst en de wel heel bijzondere samenwerking die op deze plaat staat.
Kovacs was van plan het album op 1 januari uit te brengen: 2023 moet haar jaar worden. Het nieuwe hoofdstuk begint een paar dagen later, Child of Sin komt uit op 13 januari. Het is een plaat over haar eigen verleden, met persoonlijke nummers die vertellen over de ups en downs in haar bestaan. Ook in de aanloop naar de release zijn die er: ‘Het gaat eigenlijk heel goed met de muziek en de dingen die ik aan het maken ben, maar als persoon zou het soms wel beter kunnen. Maar dat is denk ik bij iedereen zo.’
Child of Sin is de titel. Gaat het over jouzelf?
‘Het gaat heel erg over de afgelopen drie jaar. In die periode ben ik in therapie geweest en heb ik heel veel over mezelf geleerd. Het album is een soort samenvoegsel van die afgelopen jaren. ‘Child of Sin’ refereert heel erg naar mijn jeugd en naar dat het niet altijd makkelijk is geweest. Naar hoe ik me daarbij voelde en naar dat ik me altijd afvroeg: ‘wat is er nou met mij aan de hand? Waarom ben ik zo raar? Waarom ben ik zo vies? Waarom ben ik soms zo seksueel?’ Die periode en dat gevoel, dat is dit album. Toen ik elf was werd ik uit huis geplaatst. Ik ben nu 32 en ik woon pas drie jaar weer thuis. Dat is continu opnieuw zoeken, vinden en helen. Ook dat is Child of Sin.’
Je hebt het over sins. Zijn er dan ook zonden of zaken die je met de komst van dit album achter je wil laten?
‘Misschien niet zozeer achterlaten. Ik denk eerder verder gaan. Loslaten, niet per se vergeten. Het accepteren, het naast je neer kunnen leggen en er sterker van worden. Zoiets hebben van: ‘ik ben een kind van zondes, so what?!’. En dan verdergaan. Eigenlijk heb ik de laatste tien, twintig jaar gekozen voor achterlaten, maar dat is niet de oplossing. Ik heb geleerd dat niet terugkijken en doorlopen geen uitweg biedt; op een gegeven moment moet je dingen een plek geven. Daar gaat dit album ook over.
Door jezelf een beetje kwijt te raken besef je soms in één keer wat bij jou hoort of wie je bent
De titeltrack Child of Sin, waar gaat die over?
‘Ik heb als kind heel veel dingen meegemaakt. Dit nummer gaat vooral over misbruik dat toen heeft plaatsgevonden. Dat is eigenlijk nooit goed gezien of opgepakt.’ Ze vertelt over haar jeugd en hoe ze in heel veel mallemolens raakte. ‘Er was jeugdzorg, medicatie, een diagnose met ADD, et cetera. . Nu besef ik, sinds ik begonnen ben met therapie, dat het eigenlijk iets heel anders was. Daar gaat het liedje over. Over het accepteren en het erkennen ervan, maar uiteindelijk ook gewoon zeggen: ‘Oké, dit is wie ik ben en ik begrijp wie ik ben.’’
Het is een samenwerking met Till Lindemann. Hoe is dat zo gekomen?
‘Nou, via via eigenlijk. Vorig jaar nam ik contact op met zijn vriend en toen heb ik gezegd: ‘Ik zou graag een duet met Till willen opnemen.’ Ik dacht: ‘ik kan het altijd proberen.’ Nou, dat is uiteindelijk gelukt. Ik luister heel graag naar zijn muziek. Als ik iets mooi vind dan herken ik een bepaald ‘iets’ in de muziek en dat had ik bij hem heel erg. En ik had ook heel erg zoiets van: ‘ik durf het niet alleen te doen.’ Ik schreef het drie jaar geleden al, maar om die reden komt het nu pas uit, met hem.’
Eerder zei je: ‘er was eigenlijk maar één iemand met wie ik dit nummer wilde maken, en dat was met hem’. Waarom hij?
‘Omdat hij toch een bepaald gewicht geeft aan het nummer. Niet alleen om wie hij is, maar ook door waar hij voor staat. Hij zoekt heel erg de randjes op van dingen. Hij heeft ook bepaalde liedjes die echt iets raken bij mij. Ik kan niet precies zeggen wat, maar ergens voel je dan dat je elkaar begrijpt, zonder dat je daar te veel over hoeft te zeggen. Dat had ik bij hem heel erg.’
Continu opnieuw zoeken, vinden en helen. Dat is Child of Sin
Een heel persoonlijk nummer dus. Je zei in de beschrijving van het album ook dat je met dit album dichterbij dan ooit bij jouw innerlijke kern komt, en dat je zelfverzekerder bent op dit album. Hoe komt dat?
‘Misschien door juist te beseffen dat je op sommige momenten helemaal niet dicht bij jezelf was. Door jezelf een beetje kwijt te raken besef je soms in één keer wat bij jou hoort of wie je bent. Het helpt ook dat ik independent ben gegaan. Je hebt geen label of mensen die tegen je zeggen: ‘oh dit werkt, dit werkt niet, dit is goed voor op de radio, bla bla bla.’ Een omgeving creëren waarin ik gewoon vrij kan zijn, ik denk dat dat heel belangrijk is geweest. En aan mezelf werken natuurlijk ook. Bepaalde cirkels doorbreken. En corona. Daardoor besefte ik hoe erg het is als je dat allemaal niet meer hebt.’
Is die zelfverzekerdheid dan ook terug te horen in de sound van het nieuwe album?
‘Ik denk het wel. Het album is heel menselijk. Er zitten ook best wel wat ‘foutjes’ in. Geen grote fouten, maar wel adempjes en kraakjes. We hebben geprobeerd om het niet teveel te polijsten, waardoor het persoonlijker voelt. Dat kun je wel terughoren, denk ik.’
Ik ben een kind van zondes, so what?!
Kovacs is ook begonnen aan een theatertour: Fragile. Eerder bracht ze een single uit met diezelfde titel – erbij een clip waarin ze in een badkuip zit. In de theatertour zien we wederom een bad terugkomen. Dat blijkt symbool te staan voor een thema dat al eerder in het gesprek terugkwam. ‘In mijn nieuwe clip zit ook een badkuip, toevallig hè? Ik denk dat het te maken heeft met afwassen; met dingen van je afwassen, maskers afdoen. Onbewust denk ik dat dat heel erg heeft meegespeeld. Je ziet het overal in terug en dat vind ik heel bijzonder, want ik heb er nooit zo over nagedacht. Maar het past wel echt goed bij het album.’
Je hebt het over maskers afdoen. Op de albumcover van Child of Sin draag je ook een masker, helemaal vol met knopen. Je schilderde de cover zelf. Komt dat masker daar dan ook vandaan?
‘In het Engels kun je dat niet precies zo zeggen, maar de knopen komen van ‘een steekje los’ of ‘in de knoop zitten.’ En waarom maskers? Daar had ik eerst ook niet echt over nagedacht, net als met de badkuip, maar het maakt onderbewust wel weer sense.’
Niet terugkijken en doorlopen biedt geen uitweg; op een gegeven moment moet je dingen een plek geven
De zangeres maakte de afgelopen jaren ook een verzameling van al haar kunst, in de vorm van een boek. Ze liet het boek graag even zien. Een groot, dik plakboek, met op de cover een paar keer het woord ‘Fragile’. Dat is niet geheel ontoevallig, maar net als in het geval van de badkuip, ook niet geheel doordacht. ‘Ik ben zeven jaar geleden al aan dit boek begonnen. Dus je ziet het: Fragile had ik allang geschreven in mijn hoofd. Toch grappig hoe die dingen dan weer terugkomen, allemaal weer onbewust. Omdat ik alles op gevoel doe, merk ik dat alles uiteindelijk ‘klopt.’’
Ga je het ooit ook uitbrengen?
‘Dat wil ik uiteindelijk wel. En ik wil gewoon doorgaan met dit boek, of met een volgende.’
Weer een soort nieuw hoofdstuk dus. Wat hoop je dat dat hoofdstuk gaat brengen?
‘Ik hoop dat ik nog heel lang muziek mag blijven maken en een vet vierde album kan maken, net als nu weer independent. Iets meer van de wereld zien. Mensen blijven bereiken. Maar ik moet denk ik ook weer een tijdje rust nemen om te bedenken wat mijn nieuwe, concrete dromen zijn. Of met wie ik mijn volgende duet ga zingen. Nick Cave lijkt me wel wat, of Childish Gambino. En je hebt het gezien: nothing is impossible!’
Kovacs’ album Child of Sin is nu te beluisteren.
Afbeelding: still uit videoclip Fragile
