Lisa, Amy en Shelley: drie zussen die opgroeiden in de spotlights, met de jaren steeds bekender werden en als OGENE diverse hoogtepunten hebben behaald. Met een nieuw album – Garden of Hera – gaan ze voor artistieke en creatieve vrijheid. Dat betekent: experimenteren met nieuwe sounds en een nieuw toekomstperspectief. In Club Dauphine in Amsterdam geven de zussen enthousiast antwoord op de vragen die hun nieuwe muzikale avontuur vormgeven.
Wanneer was het moment waarop jullie besloten om jullie muziek een nieuwe impuls te geven?
Amy: ‘Toen we tijdens de coronaperiode gedwongen thuis zaten gingen we met elkaar in gesprek over wat we allemaal gedaan hadden en wat we nog graag zouden willen. Tijdens dat evalueren kwamen we er al snel achter dat er nog een gedeelte was dat we nog niet hadden ervaren en dat was zelf onze muziek maken. Voorheen kregen we liedjes van andere schrijvers toegestuurd. Met harmonieën probeerden we de songs eigen te maken, maar ze kwamen natuurlijk niet uit onze koker, dus het voelde sowieso heel anders dan hoe we het nu hebben aangepakt. Het is een fase die we graag wilden ontdekken en daar hebben we dan ook echt de tijd voor genomen. Het werd een avontuur waarin we onze eigen sound zijn gaan creëren, in samenwerking met Rory de Kievit en Sjoerd de Vries, die het album hebben meegeschreven en geproduceerd.’
Lisa: ‘Tijdens het proces zijn we grenzen gaan verleggen, keken we waar we heen konden gaan en wat goed zou voelen. Daarnaast vroegen we ons af hoe we zouden klinken als we persoonlijker zouden zijn binnen de muziek en teksten.’
Shelley: ‘We voelden dat er op creatief gebied heel veel van binnen zat. Het borrelde flink. Voorheen hadden we het altijd veel te druk om de focus op eigen muziek te leggen. Het was drie jaar geleden voor ons best een groot risico om de agenda leeg te maken en dit proces aan te gaan. Spannend was het ook, omdat we deze manier van muziek maakten nog niet kenden. De nieuwe creatieve impulsen hadden we echt nodig om door te kunnen gaan. Het voelt heel goed om iets uit te brengen waar heel je hart en ziel in ligt. En ook omdat we overal bij betrokken zijn geweest.’
Waren er doelen toen jullie aan het album begonnen?
Lisa: ‘Nee, eigenlijk niet. We wilden compleet onbegrensd muziek gaan maken en daarbij niet hoeven nadenken wat een bepaald publiek zou aanspreken of dat de liedjes goed zouden kunnen werken op de radio. Daarom duurt een liedje als Golden Hour bijvoorbeeld vijf en een halve minuut.’
Amy: ‘We gingen echt voor de volledige creatieve vrijheid. Ook hadden we het gevoel om dingen te creëren die we misschien niet eens wilden uitbrengen. Het was puur kijken naar wat er in zou zitten en waar we blij van werden. Als er dan muziek zou ontstaan die uiteindelijk niet werd uitgebracht, dan hadden we in ieder geval wel de ervaring van het ‘zelf creëren’ meegemaakt. Gelukkig bleek al snel dat de dingen die we maakten goed genoeg waren om te delen met de rest van de wereld.’
Voor dit album hebben jullie een deal getekend bij Amber Music, een onafhankelijk label dat zich richt op distributie en pitching naar streamingplatforms. Hoe zijn jullie met hen in contact gekomen?
Lisa: ‘Jim Kreeftenberg, één van de twee oprichters, is een coach voor beginnende artiesten waar we online een aantal video’s van hadden gezien. Hij heeft veel ervaring in de muziekindustrie, dus zijn we met hem gaan zitten om te kijken hoe we de roll-out van het album konden gaan aanpakken. Je wil natuurlijk dat je muziek op de juiste plekken terecht komt, zeker nu we als artiesten onafhankelijk zijn. Die status is voor ons nieuw en spannend, maar het geeft heel veel voldoening om te zien dat dingen lukken die we zelf bedacht hebben.’
Het album is een concept-plaat. Eentje waarvoor jullie je lieten inspireren door De Hesperides, drie zussen-nymfen die binnen de Griekse mythologie werden beschouwd als godinnen van de avond. Wie kwam op dit idee?
Lisa: ‘Toen we besloten om zelf muziek te gaan maken, was ik heel erg met de Griekse mythologie bezig. Op een gegeven moment kwam ik het verhaal van de Hesperides tegen die geroemd werden vanwege hun mooie zang. In de mythologie werden de zussen beschouwd als godinnen van de avond. Samen brachten ze het ‘gouden uur’, een overgang van dag naar nacht. In het oude Griekenland hadden de zussen een specifieke rol, want daar werden ze als de bewakers van de Tuin van Hera gezien. In het hele verhaal zag ik een mooie overloop naar ons als zussen binnen OGENE. Ik vertelde het idee aan de meiden en vroeg wat zij ervan vonden. Ze waren meteen enthousiast en er begon van alles te broeien. We kregen bijvoorbeeld al snel een idee hoe we het thema wilden doorvoeren in het artwork van het album. De hele mythe heeft ervoor gezorgd dat de plaat Garden of Hera is gaan heten en om het album meteen met kracht in te zetten is het eerste nummer heel toepasselijk Golden Hour geworden.’
Welke track springt er voor jullie echt bovenuit?
Amy: ‘Het outro (tevens de titel van de laatste track, red.) van het album is heel bijzonder voor ons omdat dat het laatste onderdeel is geweest die we voor de plaat gemaakt hebben. Tijdens het creëren ontstond er een gezamenlijk gevoel dat we een bepaalde fase gingen afsluiten. Je hoort er fragmenten van ons als kinderen in terug en dat roept bij ons een bepaalde emotie op. De onbevangenheid van toen en het niet weten wat er allemaal nog zou komen, dat omvat als gevoel heel veel.’
En hoe ging het qua inspiratie?
Shelley: ‘Persoonlijke dingen en gedichten hebben ons geïnspireerd om bepaalde liedjes te maken, maar ook muziekstijlen waar we zelf naar luisteren, zoals r&b, soul en disco. Tijdens het schrijven zijn we met elkaar door bepaalde fases heen gegaan waarbij wel het een en ander is losgekomen. Als geheel hopen we iets moois uit te kunnen dragen en andere mensen daarmee te ondersteunen. Er staan ook drie solo interludes op het album. Een extraatje waarmee we onze eigen individuele sounds aangeven.’
Amy: ‘De schrijfsessies van de liedjes voelden vaak aan als therapie omdat we met elkaar de diepte in gingen. Maar meestal was het gewoon heel erg gezellig in de studio en daardoor kwam die mooie creativiteit naar boven. Het was ook fijn om geen druk te voelen wanneer we aan een liedje begonnen. Je hoeft je natuurlijk niet altijd top fit te voelen om muziek te gaan maken.’
Shelley: ‘Het album laat zien dat onze levens op veel vlakken zijn veranderd. We hebben met elkaar verlies meegemaakt, waardoor we ook weer op een punt zijn gekomen om een nieuwe periode in te gaan.
Er zijn genoeg LGBTQ+’ers die voor hun rechten vechten, maar de validatie van anderen nog niet hebben gekregen
Het nummer Phenomenon is een aanmoediging om vertrouwen in jezelf te vinden en waar je geen validatie van anderen bij nodig hebt. Is dit een regelrechte verwijzing naar jullie onafhankelijkheid als artiest?
Lisa: ‘Jazeker, al heeft het nummer ook nog een subverhaal qua betekenis. We willen er namelijk ook de support van LGBTQ+ community mee aanjagen. Sowieso is dat iets wat we in een liedje wilden verwerken omdat ik onderdeel ben van de community en omdat die cultuur ons heel erg geïnspireerd heeft. Er zijn genoeg LGBTQ+’ers die voor hun rechten vechten, maar de validatie van anderen nog niet hebben gekregen. Toch staan ze sterk in hun schoenen omdat ze weten dat ze die validatie verdienen.’
Shelley: ‘De LGBTQ+ community is verbonden aan het feit dat je als persoon een bepaalde vrijheid en geloof in jezelf hebt. Maar ook dat je niet de angst hebt over wat andere mensen van je vinden. Jij bent de eerste die in je dromen moet geloven. De rest volgt vanzelf wel. En dat is dan weer gekoppeld aan wat we nu zijn gaan doen: het creëren van onze eigen muziek. Natuurlijk is het spannend om op deze manier aan het werk te gaan, want je geeft er als artiest er ook een bepaalde zekerheid mee op. Het zou zomaar kunnen dat mensen die onze muziek vroeger leuk vonden nu juist niet aanhaken.
We zijn ons ervan bewust dat deze nieuwe weg een nieuw toekomstperspectief met zich mee brengt en die kan misschien wat onzeker aanvoelen, wat we doen nu heel veel dingen zelf. Aan de andere kant hebben we heel veel geloof in wat we nu aan het doen zijn, dus kan het ons eigenlijk alleen maar mooie dingen opleveren. In een keurslijf zitten willen niet meer en de creativiteit die we hebben zullen we nooit meer afstaan. We zullen dan ook nooit spijt krijgen dat we dit album gemaakt hebben.’
Het nummer Illusion gaat over het ontsnappen aan de realiteit en het vinden van troost in een zelfgecreëerde, perfecte wereld. Kunnen jullie daar iets meer over vertellen?
Shelley: ‘Iedereen zal herkennen dat je soms negatieve emoties ervaart die je even niet wilt voelen. Hoe lekker is het dan om te dromen over een plek waarbij alles heel fijn is? Dat mechanisme heb je soms gewoon even nodig om met bepaalde dingen om te kunnen gaan.’
Alive omschrijven jullie als een track die gaat over een giftige situatie. Wat betekent deze track voor jullie?
Shelley: ‘De track is gemaakt met een gevoel van bevrijding en opluchting. Daarnaast omvat het thema verschillende onderwerpen zoals het losbreken van een verslaving of relatie. Iets waarvan je in eerste instantie dacht echt nodig te hebben, maar waarvan je later bewust afstand hebt genomen. De ontlading die bij dat gevoel hoort, hoor je echt in dit nummer terug. Er zit een hele lekkere drive en energie in waar we onwijs goed op gaan.’
Op Yesterday is Candy Dulfer te horen. Wiens idee was het om haar aan deze track toe te voegen en hoe is vervolgens de samenwerking tot stand gekomen?
Shelley: ‘Het was mijn idee om Candy erbij te halen. Vroeger heb ik zelf saxofoon gespeeld en het is nog altijd mijn favoriete instrument. Dat we vroeger veel naar Candy’s muziek hebben geluisterd speelde ook mee. Tijdens het maken van de song ontstond er echt een zwoele en sexy vibe, dus we dachten: laten we haar gewoon benaderen. Ze reageerde heel enthousiast op het liedje en heeft toen haar eigen invulling eraan gegeven. We zijn daar uiteraard heel erg blij mee.’
Jullie hebben alle songs samen geschreven met Rory de Kievit en Sjoerd de Vries, met wie jullie al eerder liedjes hadden gemaakt. Wat maakt deze combinatie voor jullie zo prettig?
Amy: ‘De jongens zijn geweldige muzikanten en matchen heel goed met de muziekstijlen die we leuk vinden. Maar ook in het creatief nadenken over liedjes maken vullen ze ons heel goed aan.’
Lisa: ‘Het fijne is dat Rory en Sjoerd ook ervaren producers zijn. Ze hebben ons laten weten dat het heel prettig was om zich ergens op te kunnen storten, zonder dat er een limiet was. En dat heeft de samenwerking alleen maar beter gemaakt.’
Welk nummer is qua productie de grootste uitdaging geweest?
Shelley: ‘Golden Hour. Dat nummer zet echt de toon voor het album. Het is de openingstrack waarmee we het verhaal willen vertellen. Dus alles eraan moest kloppen. Daardoor heeft de track net wat meer tijd nodig gehad, vergeleken met de rest.’
Muzikaal gezien klinken jullie nu anders, maar ook jullie looks zijn gewaagder. En dan is er nog een kleine naamsverandering van OG3NE naar OGENE. Vanwaar die laatste keuze?
Lisa: ‘De 3 binnen de naam begon ooit als een grap, maar door de jaren heen is hij toch een beetje overbodig geworden. Een hele nieuwe naam aannemen wilden we niet, want we zijn nog steeds OGENE, alleen is het qua sound net een beetje anders dan hiervoor. Door de 3 weg te halen geven we de vernieuwing net dat beetje extra kracht.’
Waar en wanneer kunnen de mensen jullie met de nieuwe songs horen en zien optreden?
Amy: ‘We zijn druk bezig om optredens te gaan plannen en kunnen echt niet wachten om met het nieuwe materiaal het podium op te gaan. We willen graag op een aantal festivals en in clubs gaan spelen omdat we voelen dat de muziek op die plekken goed tot z’n recht zal komen. We mikken nu op het najaar voor wat optredens met een uitloop naar volgend jaar.’
Het Songfestival staat weer voor deur. Hoe kijken jullie terug op jullie deelname van 2017 en zouden jullie het nog eens willen doen?
Shelley: ‘Het was een waanzinnige ervaring en extra mooi omdat onze moeder het nog mee heeft mogen maken. Aan die periode hebben we zoveel fijne herinneringen overgehouden. Die zijn gewoon niet te herhalen. Voor nu zeggen we dus nee, maar aan de andere kant: zeg nooit nooit.’
Lisa: ‘De muziek die we nu maken matcht ook niet echt met wat mensen op een Songfestival willen horen denk ik. Als je meedoet zul je als artiest toch weer in een bepaald keurslijf moeten stappen om aan de verwachting van zoveel mensen te doen en dat willen we nu echt niet. Laat ons voorlopig maar even ons eigen pad bewandelen.’
Garden of Hera van OGENE is nu verkrijgbaar
Fotografie: Ruben Zonneveld, Anna Ustian en Vivienne de Rop
