Terwijl Kanye West op zijn album Jesus Is King nog rapte ‘closed on Sunday’ te zijn, kiest hij ervoor om deze zondag – na flink wat vertragingen – zijn album Donda te droppen. In aanloop naar dit grootse project organiseerde West listening party’s en wist hij zodoende drie keer een stadion uit te verkopen. De kijkcijferrecords op Apple Music werden verbroken, maar verder bleven de streamingdiensten verdacht leeg. Fans raakten niet uitgesproken over de aankomende release. Al dit wachten had een reden: het grote publiek moest dienen als jury voor Donda. Vriend en producer Mike Dean postte zelfs een poll op zijn Twitter en zo konden fans stemmen op hun favoriete versie van Hurricane. Terwijl West met Donda zijn carrière een nieuw leven inblaast, zorgt hij op die manier eigenhandig voor de reïncarnatie van de album rollout.
Donda, donda, donda: het gelijknamige album begint met een minuten durende herhaling van dit ene woord. Een woord dat veel voor Kanye betekent, het is namelijk de naam van zijn in 2007 overleden moeder. Een groot verlies voor de rapper, dat hij lang dan ook geen plek kon geven. In interviews gaf hij aan zichzelf verantwoordelijk te houden voor de dood van zijn moeder en drie jaar geleden brak West nog in tranen uit op het podium terwijl hij Hey mama – een ode aan zijn moeder – probeerde te rappen. Bijna vijftien jaar later is hij eindelijk klaar voor een nieuwe muzikale ode, die luisteraars meeneemt op een bijna twee uur durende sonische reis.
De eerste ‘echte’ track Jail nadert perfectie. De scheurende gitaar, de echo over Kanye’s stem en de terugkeer van Jay-Z op een plaat van West: het is precies wat Ye ooit groot heeft gemaakt. Met God Breathed en Off The Grid neemt het album een afslag die sterk doet denken aan Yeezus. De muziek is elektronisch, de toon agressief en de productie is bijna betoverend. Het is een lijn die de rapper vorig jaar al inzette met zijn single Wash Us In The Blood. De thematiek van zijn verses is nog steeds christelijk, maar gek genoeg zou er op een festival met gemak een moshpit op gebouwd kunnen worden. De energie die Playboy Carti en Fivio Foreign op Off The Grid meenemen is aanstekelijk en een echte toevoeging.
Zij zijn niet de enige gastartiesten die perfect op Donda passen: The Weeknd’s vocalen op Hurricane geven kippenvel, Young Thug bewijst bij de besten te horen met zijn toevoeging aan Remote Control en Don Toliver onderstreept voor de zoveelste keer zijn belofte. Het is echter Baby Keem die op Praise God zowel Kanye als Travis Scott in de schaduw zet. Het neefje van Kendrick Lamar stopt zijn ziel in zaligheid in zijn verse en elke zin is raak. Baby Keem bewijst vanaf nu een grote jongen te zijn.
Tussen alle grootse producties en gastartiesten is nog steeds genoeg ruimte voor de kerk. Waar velen dachten dat West door een fase ging, blijft zijn hervonden geloof het belangrijkste thema. Het ligt er dik bovenop in de teksten en titels, maar ook de koren en orgels brengen het gospel gevoel met zich mee. Wel is er een groot verschil met Jesus Is King. Op Donda is Kanye’s geloof veel persoonlijker en zijn de teksten niet langer een aaneensluiting van bijbelteksten. Vooral Jesus Lord is hier een goed voorbeeld van. In samenwerking met een geweldige Jay Electronica, legt West uit waarom hij het geloof nodig heeft en wat het voor hem betekent.
Op titeltrack Donda gaat West pas echt de uitdaging met zichzelf aan. Over een speech die zijn moeder ooit ter ere van de rapper gaf, zingt hij op de achtergrond subtiel en brengt hij met een koor het nummer tot een echte climax. De tijd om te rouwen lijkt voorbij en de tijd om te eren is aangebroken. Iets dat West tot in de puntjes is gelukt. Terwijl het album bijna twee uur duurt en uit 27 tracks bestaat, voelt het geen seconde te lang. Waar voor veel fans My Beautiful Dark Twisted Fantasy het beste album van de rapper is, mag deze versie van Kanye West die alles op een rijtje lijkt te hebben er ook wezen.
