Alt-J – Relaxer

Waardering

8

8

8

9

Wanneer je op het toetsenbord van je Macbook “Alt-J” intoets verschijnt er een Delta (∆) op je scherm. In de wiskunde wordt de Delta gebruikt om een verandering of verschil aan te geven. Maakt de band uit Leeds deze naam waar op Relaxer, hun nieuwste album? Hoeveel verandering zien we op deze nieuwe 8-track ten opzichte van hun voorgaande albums An Awesome Wave (2012) en This Is All Yours (2014)? En misschien we de belangrijkste vraag: is het een goede verandering?

Dat Alt-J hun werkwijze heeft veranderd wordt al snel duidelijk als je naar de tracklist kijkt. Met slechts acht nummers is dit het kortste album dat de mannen ooit hebben afgeleverd. Daarnaast ontbreekt het dit album aan intro’s of interludes, eerdere albums van Alt-J hadden dit wel. Gelukkig beperkt dit het verhalende element van Relaxer allerminst, je moet er alleen wat harder naar zoeken.

Als je de cover van Relaxer bekijkt (een figuur die van de brug gesprongen lijkt te zijn) zou je al kunnen raden dat het geen bijzonder vrolijk album is. Hoe meer je naar het album luistert, hoe meer het verhaal van depressie en zelfmoord naar boven komt drijven. Zo lijkt de openingstrack 3WW over een mislukte liefde te gaan, komen we er op House Of The Rising Sun (geen cover volgens de band) achter dat het hoofdpersonage geen fijne jeugd heeft gehad, zoekt het hoofdpersonage in Hit Me Like That Snare bevestiging in seks en lust, en horen we in Last Year hoe hij/zij zichzelf tenslotte verdrinkt in de Mississippi.

Op Hit Me Like That Snare slaat Alt-J overigens volledig de plank mis. Het hele album door horen we een duister, somber, melancholisch Alt-J, maar op Hit Me Like That Snare laat de band een psychedelisch punkgeluid horen. Dit nummer is een verandering die beter achterwege had kunnen worden gelaten. Maar gelukkig wordt dit dieptepunt twee nummers later opgevolgd door het epische hoogtepunt van Relaxer.

Halverwege Adeline, de zesde track van het album, komt Relaxer namelijk tot z’n climax. Na minuten lang te hebben opgebouwd en laag na laag aan gitaren, toetsen en vocalen toe te voegen, komt het nummer halverwege tot zijn hoogtepunt als de backing vocals naar de voorgrond komen. Adeline is het beste wat Relaxer te bieden heeft en misschien wel het beste wat Alt-J te bieden heeft. Alles aan deze track klopt.

Als de voorgaande albums van Alt-J aanvoelden als een wandeling over het strand of door een tuin die in bloei staat, dan voelt Relaxer aan als een wandeling door een donker bos. De toeters en bellen zijn grotendeels de studio uitgegooid waardoor er een stripped-down Alt-J geluid overblijft. In combinatie met de sombere boodschap van dit album klinkt Relaxer als een goed, samenhangend geheel en blijkt deze verandering uiterst positieve sporen na te laten.