De zomer: het seizoen waarin alles net even lichter voelt. Zeker wanneer Aminé terugkeert met zijn eerste solo studioalbum sinds Limbo uit 2020. 13 Months of Sunshine is een ode aan zijn Ethiopische roots – een land met een kalender die dertien maanden telt en een toeristische slogan die de eeuwige zon belooft. Een knipoog dus, maar ook de terugkeer van een artiest die hoorbaar gegroeid is.
New Flower! zet als eerste track de toon. Een opzwepende funk-housetrack waarin Aminé samenwerkt met Leon Thomas III. Thomas maakte eerder al naam als schrijver, curator en producer, maar treedt sinds zijn meest recente album MUTT, meer op de voorgrond en vestigt zichzelf als een geliefde artiest binnen de r&b-sferen. Een welkome erkenning voor zo’n groot talent. Het resultaat van deze samenwerking is een stralende introductie tot het album. ‘And after all that Portland rain is combined, I need 13 months of sunshine’, zingt Aminé – op meerdere manieren interpreteerbaar.
Dat zonnige geluid contrasteert met diepere onderwerpen. Op Sage Time zingt hij onder een opgewekte elektronische productie: ‘Depression kicks in, it’s like a drug to me’. De beat is mede geproduceerd door Lido, die je misschien wel kent van Chance The Rapper’s Same Drugs en zijn extensieve werk met Halsey, Canadese indiepop- en synthpopmuzikant Monsune en Pasqué. – laatstgenoemde werkt al met Aminé sinds Caroline uit 2016. Zulke productieteams zorgen ervoor dat zelfs de lichtste tracks intrigerend blijven.
Ook Familiar, de leadsingle van het album, schuurt op aangename wijze. ‘Je houdt van iemand, wetende dat het niet het juiste is om te doen maar het is nog steeds moeilijk om ls te laten’ aldus Aminé zelf over het nummer. De productie bouwt aan een sound die typerend is voor de toon van het album: minder bombastisch dan Kaytraminé – zijn gezamenlijke project met Kaytranada uit 2023 – maar inhoudelijk rijker en persoonlijker.
Die persoonlijke insteek komt ook terug in Temptations, waarin Aminé reflecteert op zijn relatie met zijn ego: ‘Soms denk ik dat ik alles weet, en dan leer ik dat ik eigenlijk helemaal niets weet’. Een gevoel dat binnenkomt – niet omdat het groot wordt uitgemeten, maar juist omdat het klein en oprecht wordt gebracht.
Als er ooit regels waren over genres binnen albums, dan breekt Aminé deze moeiteloos en met veel plezier. Tracks als Feels So Good en Vacay brengen het licht. Terwijl de vele gastbijdragen – van Waxahatchee tot Toro y Moi en Lido – de plaat variatie geven, zonder dat het geheel onsamenhangend voelt. Integendeel: de afwisseling maakt het album verrassend coherent. Juist die schakeringen tussen licht en donker zorgen ervoor dat het project blijft boeien
Waar Caroline ooit de deur opende voor een speelse en hitgevoelige rapper, horen we nu een volwassen, zelfbewuste muzikant die kiest voor diepgang boven spektakel. De inmiddels 30-jarige artiest laat zich hier horen als een ontwikkelde versie van de man achter Caroline: minder gefocust op punchlines en pieken, meer op structuur, reflectie en sfeer. 13 Months of Sunshine is geen revolutionair album, maar het voelt als een logisch hoofdstuk in een carrière die Aminé heeft opgebouwd.
