Veel Amerikaanser dan Benson Boone wordt het niet. Met voor het oog en oor schijnbaar gemak is alles wat de man doet groots, meeslepend, over de top en theatraal. Des te opvallender dat zijn carrière – naast Amerika – nog voor de release van de single Beautiful Things, vooral vogelvlucht nam in de Scandinavische landen en Nederland. In het algemeen toch niet de landen die vooraan staan als het gaat om Amerikaans aangedikt pathos. Zijn debuutalbum Fireworks & Rollerblades (2024) – met een niet geringe lengte van drieënvijftig minuten – werd goed ontvangen, maar of dat met opvolger American Heart ook het geval zal zijn, valt zeer te betwijfelen. Deze plaat met een lengte van net dertig minuten klinkt vooral als een left-over album.
Het begin is nog wel te pruimen. Sorry, I’m Here For Someone Else, dat eind februari als eerste single van dit album verscheen, is een prima track. De mix van moderne elektronische pop en old-fashioned rock komt goed uit de verf, de melodielijn is in al zijn eenvoud direct herkenbaar en de opbouw met tempowisselingen is prettig speels. Mr Electric Blue probeert uit datzelfde vaatje te tappen, maar dat vaatje was klaarblijkelijk behoorlijk leeg. Het residu resulteert in een wat goedkope poging om een stadion-anthem te maken voor zijn reeds lopende tour, die 10 en 11 november Amsterdam aan doet.
In ongeveer hetzelfde tempo (standje haast) als de twee voorgaande nummers, passeert Man In Me de revue. Aan het eind van dit lied wordt een oude, en door Boone vaker gebezigde, truc gebruikt: richting het einde het tempo eruit halen en bijna alle instrumenten stil laten vallen. Zo eist hij de aandacht van de luisteraar op om deze vervolgens te doordrenken met tienerdramatiek in slow motion.
Als bij het horen van Mystical Magical blijkt dat voor de derde keer in vier liedjes tijd wordt ingestart met synthesizerklanken, begint enige irritatie en verveling toe te slaan. Daar bovenop zijn het de neutrale tot nietszeggende teksten als ‘Moonbeam ice cream/Taking off your blue jeans/Dancing at the movies’ die ergernis wekken. Opvallend vaak lijkt Boone tekst te zingen die gekozen is op klank en rijm, niet op inhoud. In het refrein valt enige gelijkenis te horen met Physical van Olivia Newton John uit 1981. Leuk gevonden als dat doelbewust gedaan is, maar daar mag aan getwijfeld worden. De productie van American Heart laat namelijk flink te wensen over, waardoor Boone’s vocalen minstens evenveel kanten opvliegen als je voertuig in een potje Mario Kart.
Sowieso is het bewonderenswaardig hoeveel middelmatigheid de producent in dit half uurtje weet te proppen. Momma Song bijvoorbeeld. Een glazuur-vretend zoete ballade inclusief engelenharp, die dienst doet als de kosmische verbinding tussen de zanger en zijn overleden moeder: ‘I’m holding pictures of you and that’s all that I’ve got left.’ Het vreemde is, de moeder van Benson Boone leeft gewoon! Sterker nog, ze speelt een belangrijke rol en steunt hem van harte in zijn muzikale carrière. Hier had de producent op de rem moeten trappen, want hiermee stel je de geloofwaardigheid van een overigens uitstekende zanger in de waagschaal.
Gemakshalve vervolgt de producent met de ene na de andere synthesizer-opening in de nog resterende vier tracks, waarvan alleen de laatste het benoemen nog enigszins waard is. Young American Heart heeft zowaar een tekst die een beeld schetst—al in de eerste twee zinnen: ‘I remember we were only sixteen at the time/We stole your daddy’s car the day you learned to drive.’ Het gebruik van elektrisch gitaar werkt prima en geeft deze laatste track op dit album iets dat op aangename manier neigt naar Sam Fender.
Na een half uurtje is de balans vrij snel opgemaakt. American Heart bevat de liedjes die bij de selectie van de songs voor zijn debuutalbum Fireworks & Rollerblades zijn afgevallen. En voor het overgrote deel van de tien tracks op American Heart is dat begrijpelijk. Of hij hiermee de Europese harten opnieuw weet te veroveren? Blijkens de albumtitel weet Boone het antwoord op die vraag al…
American Heart van Benson Boone verschijnt vrijdag 20 juni.
