Bombay Bicycle Club laat met het nieuwe album Everything Else Has Gone Wrong eindelijk weer van zich horen, na lang van de radar te zijn verdwenen. De laatste cd die ze als band uitbrachten stamt alweer uit 2014. Als je tijdens het studeren of werken nog een zacht achtergrondgeluid zoekt, dan is deze plaat je beste vriend.
Het vorige album So Long, See You Tomorrow was hun tijdelijke afscheid, maar Bombay Bicycle Club is terug met een nieuw geluid Een goede start van 2020 is dit nieuwe geluid echter niet. Everything Else Has Gone Wrong valt grotendeels weg tegen de achtergrond door de eentonige beats en lange, zachte noten van frontman Jack Steadman – een geluid dat we inmiddels van hem gewend zijn. Toch ben je na een tijdje zijn gezang redelijk zat.
De indruk die eerdere albums wel maakten, zoals Flaws en A Different Kind of Fix, is amper terug te vinden in hun nieuwe cd. De afwisseling tussen melancholische en vrolijke klanken is een miskleun en zorgt ervoor dat het album niet een geheel, maar één grote waas van geluid wordt. Liedjes zijn lastig van elkaar te onderscheiden door dezelfde mix aan drums, pianogepingel en gitaargetokkel.
Het lieflijke Good Day is een vrij rustige track waar de stem van Steadman minder wordt overstemd door de drums dan op andere nummers. Good Day blijft de complete 3 minuten en 52 seconden steady en verandert uiteindelijk in een lowkey nummer met een zachte fade-out. Het eerste nummer op het album, Get Up, heeft precies het tegenovergestelde effect. Daar worden zijn lange noten gedurende het lied steeds meer overschaduwd door harde cymbalen en stevige percussie. Wel eindigt de openingstrack met een flinke knaller als alle instrumenten samenkomen. Daarmee lijkt Get Up een hoopvol begin voor de rest van het album, maar dat valt helaas tegen.
Ondanks de vrolijke uitstraling van de albumcover, met vier lieflijke vogeltjes, geeft het album eerder een verdwaald en vergeten gevoel dan dat het een positieve indruk achterlaat. Everything Else Has Gone Wrong is zeker niet de meest opbeurende titel en dat wordt benadrukt met tracks als I Worry Bout You en Do You Feel Loved?
De laatstgenoemde track heeft daarentegen zeker wat weg van de vroegere albums van Bombay Bicycle Club. De vrolijke fluittonen en het gitaargetokkel worden versterkt door rustige percussie en de vloeiende stem van Steadman. De lange adem van de tekst do you feel alive? (wederom een zin waarvan je je afvraagt of het goed met hen gaat) brengt een gevoel van kalmte over je heen alsof je op de achterbank van een snelle auto zit die je langs een zonsondergang langs de kust voert.
Toen Bombay Bicycle Club in 2016 hun onbepaalde vertrek als band aankondigde, was het een groot vraagteken wanneer ze weer samen muziek zouden maken. Die vraag is nu beantwoord. Everything Else Has Gone Wrong heeft een melancholische boventoon, die versterkt wordt door veel percussie en elektro-pop achtige invloeden. Geen slechte combinatie, maar het lijkt erop alsof de soms depressieve teksten van Steadman de band daarbij niet altijd ten goede komen. Hopelijk staat ons in de toekomst meer muziek van Bombay Bicycle Club te wachten, maar dan met meer pit en levenslust.
