Bryan Ferry is voor altijd verbonden aan Roxy Music, de Britse band die in de jaren zeventig en begin jaren tachtig hit na hit had. Na de split in 1983 viel Ferry gedurende zijn solocarrière menigmaal terug op zijn glorietijd bij Roxy Music. Ook op zijn nieuwe album Bitter-Sweet gaat hij terug in de tijd om nummers uit zijn roemrijke verleden in een ander jasje te steken.
Ferry heeft zich de afgelopen jaren gestort op jazz. Samen met een door hem samengesteld orkest werd in 2012 het instrumentale The Jazz Age opgenomen. Klassiekers als Do the Stand en Virginia Plain werden tot de essentie teruggebracht, de focus volledig op de melodie. Jazz, maar ook blues, ragtime en klassieke muziek werd gemengd met pop met behulp van saxofoon, trompet en orgel. Op het nieuwe album Bitter-Sweet, dat is geïnspireerd door Ferry’s werk voor de Netflix-serie Babylon Berlin, wordt daar nog de stem van Ferry aan toegevoegd. Op acht nummers is de maestro namelijk zelf te horen. Het resultaat is een verrassende plaat voor muziekliefhebbers die open staan voor jazz.
Dat Ferry terug in de tijd gaat, geldt zeker voor Reason Or Rhyme. Je waant jezelf bij dit nummer in een rokerige jazzkelder in de jaren twintig in hartje New Orleans. De geur van sigaretten en sterke drank is bijna te ruiken. Hoofdrollen zijn er voor de saxofoon en de doorleefde stem van Ferry. Een ander voorbeeld van een heerlijke mix van jazz, klassiek en pop is het titelnummer Bitter-Sweet. Net als op het origineel – in 1974 uitgebracht op Country Life – zingt Ferry gedeeltelijk in het Duits. Door het geweldige arrangement is het niet moeilijk om een goede jazzversie van het nummer te maken. Genieten!
Dance Away blijft door de melodie herkenbaar, al wordt het hier door strijkers, trompet en gitaar teruggebracht tot een vrolijk deuntje. Strijkers zijn ook nadrukkelijk aanwezig in Zamba. Een treurig liedje dat je op een bepaalde manier ook gelukkig kan maken als je je laat meeslepen door de melodie. Klassieke popmuziek à la Ferry op z’n best. Even later komt weer pure jazz naar boven in het stemmige While My Heart Is Still Beating, waarin het vooral draait om het samenspel tussen zang en trompet. Verder nog aandacht voor Boys and Girls, oorspronkelijk op het gelijknamige soloalbum uit 1985. In deze uitvoering zitten duidelijke Spaanse invloeden, inclusief castagnetten.
Als frontman van Roxy Music legde Bryan Ferry in de jaren zeventig een basis voor de new wave, nu is hij vol passie bezig om jazzmuziek onder de aandacht te brengen van een breder publiek. In ieder geval goed te horen dat Ferry als 73-jarige nog steeds ‘alive and kicking’ is. Met Bitter-Sweet heeft deze rasartiest wederom een sterk album afgeleverd. Koesteren die man.
