Hits heeft ze al, maar achter Charli XCX staat in bijna alle gevallen nog de naam van een andere ster. Maar na I Love It (Icona Pop) en Fancy (Iggy Azalea) kwam daar deze zomer eindelijk die hit voor Charli zelf: Boom Clap, de soundtrack voor de tienerhuilfilm The Fault In Our Stars sloeg in als een bom. En dat is pas het begin. Sucker gaat van Charli een van de grootste popsterren van het moment maken.
Toch was de 22-jarige Britse er altijd al. Naast haar werk als songwriter voor andere artiesten, bracht ze in 2013 de interessante, goede plaat True Romance uit (met pareltjes als Nuclear Seasons en You – Ha Ha Ha). Het leverde haar een vaste schare fans op, maar op commercieel gebied deed de plaat niet erg veel. Ook dook er hier en daar wat los materiaal op, zoals het prima SuperLove. Toch bleef het logische gevolg, haar talent dat eindelijk erkend wordt door het grote publiek, uit.
Maar nu is daar Sucker, de plaat die Charli zomaar eens tot hoge hoogtes kan laten stijgen. Het meer elektronisch georiënteerde en slimme True Romance heeft absoluut enkele hoogtepunten en is heerlijk dromerig, maar is daarnaast ook te ingewikkeld voor commercieel succes. Sucker is catchy op een compleet nieuw niveau. Tel op: briljante hooks op elke track, energie waarvan je zin krijgt om een halve marathon te gaan rennen, de verschillende kanten van Charli’s stem die aan bod komen en niet het meest onbelangrijke: een grote bek.
Je album openen met het schreeuwen van “Fuck you, Sucker!” is namelijk wel dé manier om te zorgen dat je niet meer vergeten wordt. Maar ook zonder dit begin zijn dit stuk voor stuk nummers die zich in je hoofd nestelen en het vertikken die plek te verlaten. Break The Rules heeft het heerlijke gitaardeuntje en de attitude waar je bij Charli niet omheen kunt. Hoewel het eigenlijk helemaal nergens over gaat (“I don’t wanna go to school/I just wanna break the rules”), is dit het perfecte tieneranthem. Op het punky London Queen droomt ze verder en verovert ze Amerika (“And when I’m driving on the wrong side of the road, I feel like JFK, you know”) met snelle riffjes en aanstekelijke “Oi!’s.” Breaking Up zorgt ervoor dat je een middelvinger kan opsteken naar je ex en Gold Coins neemt je mee naar het genot van rijk zijn. Nou ja, het verlangen naar veel geld dan. En dat alles met goed bedachte hooks, lekkere zanglagen en herkenbare teksten. De luisteraar kan zich identificeren met Charli, ze is dat meisje waar je vriendinnen mee wilt zijn en avonturen mee wilt beleven, wat een kracht is van deze plaat.
De tweede helft van Sucker is uiteenlopender. Het bijna ska-achtige Body Of My Own is een kijkje in het masturbatieleven van Charli, maar door de groovy sound wordt het nergens goedkoop. Het is het ultieme voorbeeld van de onafhankelijkheid die Charli laat zien op dit album. Hanging Around (dat doet denken aan I Love Rock ‘n’ Roll) is mede geschreven door Weezer’s Rivers Cuomo. En dat is te horen. Vuigere gitaren, harde drums en om nog maar niet te spreken van het meezinglevel. Een van de meest opvallende tracks is afsluiter Need Ur Luv, dat klinkt als een ode aan meisjesgroepen. Charli zoals je haar nog nooit gehoord hebt: lieflijk, klein en zelfs ouderwetse “shoop shoop’s”. Wel met de immer herkenbare gitaar die als een rode draad door dit album loopt.
Met deze verscheidenheid aan nummers, die onder meer onstaan is door het blik aan verschillende schrijvers en producers dat Charli opengetrokken heeft (onder anderen Cashmere Cat en Ariel Pink), had het flink de bocht uit kunnen vliegen. Maar het blijft een geheel en dat is knap. Alles getuigt hier van groot talent en creativiteit. Charli laat zich van verschillende kanten zien, ook op vocaal gebied, maar behoudt een geheel eigen herkenbare sound. Haar eigenwijze uitstraling en krachtige, vrolijke persoonlijkheid maken haar tot alles wat de popindustrie nodig heeft. Hard werken wordt beloond, zegt men. Met Sucker is dat zonder twijfel gelukt. 2015 wordt haar jaar. Niet meer Charli XCX featuring, maar Charli XCX. Punt.
