Damon Albarn is de afgelopen dertig jaar een absolute muzikale duizendpoot gebleken. Naast zijn grote successen met Britpopband Blur en de geanimeerde Gorillaz brengt de zanger ook solomateriaal uit. Op zijn nieuwste plaat The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows – een hele mond vol – experimenteert Albarn met melancholische ambient-pop.
Het eerste nummer en tevens naamgever van de plaat geeft een vrij aardig beeld van wat je op dit album kunt verwachten. Ambientgeluiden en experimentele elementen staan met wisselend resultaat in balans met pakkende melodieën en popaspecten. Hierdoor fluctueert ook de mate waarin het voor de gemiddelde luisteraar boeiend en behapbaar blijft.
Vooral op de eerste helft van The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows lukt het Albarn niet altijd even goed om te blijven intrigeren. Nummers als The Comorant en Daft Wader klinken stemmig en melancholiek en weten best een sfeer te creëren, maar je echt bijblijven doen ze niet. Daarvoor gebeurt er te weinig, en soms wordt het zelfs een klein beetje saai.
Halverwege lijkt Darkness To Light een vrij letterlijk bij z’n eigen titel passend omslagpunt op de plaat. Het is één van de eerste momenten waarbij de zanglijnen de luisteraar echt weten te pakken. Niet omdat het nou per se zo popachtig is, maar gewoon omdat er wat meer idee achter lijkt te zitten. Het is ook de introductie van de saxofoon die op de tweede helft van dit album steeds vaker zijn opwachting maakt en een zeer aangename toevoeging vormt.
Tussen tracks door die wat meer naar pop neigen zoals hoogtepuntjes Polaris en The Tower Of Montevideo staan ook zeker nog wel wat rustigere instrumentale nummers. Maar in tegenstelling tot eerder op het album lijkt er in bijna iedere track meer structuur en idee te zitten, ook als ze wat experimenteler zijn. Op de meest onconventionele momenten heeft deze plaat zelfs wel wat weg van Radiohead. Toch blijkt tijdens de popnummers, waarvan enkelen niet hadden misstaan op recente Gorillaz albums, keer op keer dat die stijl beter bij Albarn lijkt te passen.
Het is leuk om Damon Albarn op The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows te zien experimenteren, maar het werkt niet altijd even goed. Soms is het wat saai, soms iets te ongestructureerd. Toch is deze plaat geen mislukking, er staan genoeg interessante nummers op, en het lukt Albarn goed om een duistere, melancholieke sfeer neer te zetten. Genoeg aanknopingspunten voor meer boeiend solowerk voor de Britse duizendpoot dus.
