Als de band Deftones op 13 november 2015 niet snel na hun optreden de concertzaal Lá Bataclan had verlaten, was hun nieuwe album Gore waarschijnlijk nooit verschenen. Met Gore laat Deftones zien dat de band na 30 jaar nog steeds springlevend is.
Sinds 1988 vormen Chino Moreno, Stephen Carpenter, Frank Delgado, Abe Cunningham en Sergio Vega de band Deftones. In 2008 belandde de oorspronkelijke bassist Chi Cheng in een coma na een auto ongeluk, waarna hij in 2013 overleed. Je kunt zeggen dat de bandleden best veel hebben meegemaakt samen, en dat kan je ook in de muziek terug horen. Vaak worden ze gerefereerd als de langst-overlevende alternatieve metal band uit California.
“I think Deftones have always flirted with dynamic and that yin-and-yang of things that are provocative and things that are beautiful. Where our last two album titles were a lot more optimistic, I think this title is intentionally different. This record is very different,” vertelt Chino Moreno in een interview met NME. Verder vertelt hij dat hij het belangrijk vond dat hun voorgaande albums wat optimistischer waren, maar nu met alles wat ze hebben meegemaakt, denkt hij dat ze een keertje wat somberder en negatiever mogen zijn. “And it’s important to get out of your comfort zone sometimes with the music — just to be excited. It’s got a different look. A different shade of color. I’d say some shade of purple.”
Openingsnummer Prayers/triangles is sfeervol en het meest mainstream linkende nummer van het hele album. Een rustig alternatief-rock nummer, dat je gerust op de radio kan horen. Maar dan komen nummers langs zoals Acid Hologram en Doomed User met de echte grindsound van metal. Uit de maat, krassende zang, vlotte, zware gitaren en harde basdrums waarbij je je ribbenkast voelt trillen. Toch verrassen ze ook met luchtige, emotionele liedjes met prachtige lange aanhoudende riffs, zoals Heart/Wires, met teksten zoals “I hope that you first save yourself, and then save me”. Maar ook Phantom Bride is emotioneel geladen, met een mooie feature van Jerry Cantrell van Alice In Chains. Alles bij elkaar maakt het een artistiek, gevarieerd album waar je steeds wat anders krijgt bij elk nummer. Het is eigenlijk een soort mix van twee van hun voorgaande albums, Diamond Eyes uit 2010 en Koi No Yokan uit 2012. Maar dan alleen minder optimistisch, zoals zanger Chino Moreno in het interview heeft gezegd.
Deftones staat bekend als band die het niet snel verkeerd doet. Bijna elk album dat ze gemaakt hebben wordt de hemel in geprezen, en Gore valt daar niet buiten. Het heeft iets voor oude en nieuwe fans. Houd je van hard metal, grind metal of juist sfeervolle jank metal, dan is dit album voor jou. Het mooie contrast tussen luide headbangmuziek en zwepende tearjerker muziek zorgt ervoor dat dit album zeker het luisteren waard is.
