Ed Sheeran – ÷

÷

Waardering

8

Wat krijg je met twee platina albums, een stuk of tien wereldhits, rustige akoestische muziek en een hiphop-flow? De Britse singer-songwriter Ed Sheeran natuurlijk. Hij keert na een pauze van een jaar terug met zijn nieuwe album ÷ (Divide) en heeft zo te zien veel inspiratie in die tijd opgedaan.

Ed wist in 2011 door te breken met zijn hitsingle A-Team en werd door de aandacht van onder andere Taylor Swift steeds meer bekend. Zijn liedjes zijn een perfecte combinatie van romantische songteksten binnen een akoestisch popliedje. In 2016 is hij een jaar van de sociale media radar verdwenen, om in zijn eigen woorden “meer van de wereld te zien dan alleen wat achter zijn schermpje zit”. In zijn break is hij een jaar lang op wereldreis gegaan om meer dan alleen de hoofdsteden van populaire landen te zien.

Volgens een interview met GQ-magazine maakt het voor Ed niet uit als mensen hem proberen te kopiëren, hij zal altijd als nummer één boven uitsteken Ed: “Ik ben blij dat iedereen in dezelfde race zit als ik. Maar in de 100 meter sprint naar nummer één weet ik gewoon dat ik win. Het maakt mij niet uit wie wat doet, ik weet gewoon dat ik ga winnen. Ik zorg ervoor dat ik eerste word.”

En dit doet hij met zijn opener Eraser, een pittige uptempo akoestische raptrack met een lekkere onderliggende popbeat, waarin hij reflecteert op zijn muzikale carrière en wat faam met je doet. Iedereen weet dat Ed een lekkere flow met woorden heeft en een vluchtige tekstschrijver is en dit lied bewijst dat nog eens. Het tweede nummer zit meer aan de andere kant van Ed’s muziekale repertoire; de bombastische folkpop ballad Castle On The Hill. Samen met Shape Of You domineert hij het nummer één en twee plekken op de hitlijsten over de hele wereld. Ook zitten er typische love ballads tussen, zoals How Would You Feel (Paean) en Hearts Don’t Break Around Here. Supermarket Flowers is een zeer schrijnend lied over het overlijden van zijn oma. Ed is muzikaal gerijpt en dat hoor je in dit soort songs terug.

Vergeleken met zijn voorgaande albums + en x, klinkt ÷ een stuk meer gefabriceerd. De songs klinken ‘cleaner’ en heeft met het gebruik van meer achtergrond instrumenten in sommige liedjes een ‘grootser’ geluid. Ed heeft de popformule onder de knie en heeft het zijn eigen gemaakt. Het is niet meer alleen Ed and his guitar, maar meer Ed and his recording talents. Hij weet perfect met dit cd verschillende genres binnen de popmuziek, zoals folkpop, dancepop en hiphop af te wisselen met blues ballads, pianomelodieën en zelfs Ierse folk. De akoestische ballads die typisch Ed zijn ala Drunk en Lego House staan er ook tussen met Perfect en Happier, maar liefhebbers van nummers zoals Don’t en Sing zullen met deze productie ook tevreden zijn.

Het is een plaat waar je zijn muzikale evolutie perfect kunt horen, maar de onderliggende gedachte van elke track ligt alsnog bij zijn singer-songwriter roots. Of dit hét perfecte album is, is nou maar de vraag, maar de plaat is overduidelijk een enorme evolutie in de carrière van Ed Sheeran.