De Ierse producer en singer-songwriter EDEN is prima bezig. Nu staat hij nog voor weinig geld in kleine (maar uitverkochte) zaaltjes in de Verenigde Staten en Europa, maar met zijn nieuwe ep I Think You Think Too Much Of Me zou hij zomaar een groter publiek aan kunnen gaan spreken.
Achter EDEN zit de twintigjarige Jonathon Ng uit Dublin, die in 2013 begon met het uitbrengen van zijn muziek onder de naam The Eden Project. Onder zijn huidige artiestennaam bracht hij in 2015 de ep End Credits uit, waarmee hij succesvol rondtoerde door Europa en de Verenigde Staten. Zijn werk wordt door een relatief select groepje mensen van over de hele wereld beluisterd via YouTube en SoundCloud, maar het grote publiek (en de muziekmedia) wist de producer en singer-songwriter tot nu toe nog niet te bereiken.
Zijn geringe bekendheid is wellicht ook te wijten aan het feit dat hij nog geen echt album heeft afgeleverd. Ook zijn nieuwe werk I Think You Think Too Much Of Me bevat slechts zeven liedjes, waar bovendien twee nummers opstaan die eerder al werden uitgebracht onder The Eden Project (XO en Circles), en eentje die in een andere vorm opnieuw wordt uitgebracht (Fumes). Echt veel heeft EDEN dus (nog) niet te bieden, en dat is jammer. Liefhebbers van bijvoorbeeld Flume of Bastille zouden dit namelijk zeker kunnen waarderen. Hopelijk geeft zijn komende tour EDEN de moed om de studio in te duiken en een volledige plaat op te nemen, zodat hij een beter beeld van zichzelf kan neerzetten.
De meest aantrekkelijke tracks van het album zijn de twee reeds uitgebrachte singles met de lumineuze titels sex en drugs. Ng’s stem lijkt van tijd tot tijd behoorlijk op die van Bastille-zanger Dan Smith in het pakkende sex, dat overigens ook wordt vergezeld door een mooie eerste EDEN-video op YouTube. Ook de koortjes die EDEN regelmatig inzet, doen denken aan Bastille. In drugs zien we het electronische, dubstepachtige geluid terug dat EDEN in eerdere muziek vaker verwerkte, en waardoor het eerder doet denken aan Flume. Toch laten deze twee leuke, maar ook weinig samenhangende nummers ook zien dat EDEN er nog niet helemaal uit is welke kant hij op wil. Sommige tracks zijn erg elektronisch van aard en vaak georiënteerd op dubstep, terwijl bij andere liedjes (bijvoorbeeld rock + roll) een grote rol is weggelegd voor gitaarspel. Bij Fumes zien we zelfs hiphopelementen terug in de bijdrage van gnash, die we allemaal kennen van zijn enorme hit i hate u, i love u.
In een interview gaf hij onlangs aan dat hij wel een beetje klaar was met EDM, maar op deze ep staat hij daar overduidelijk nog met één been in. Met het andere been staat hij in de pop en rock. Concluderend heeft EDEN een prima ep uitgebracht voor iemand die nog maar zo kort bezig is, maar als hij zichzelf in de kijker wil spelen bij het grote publiek zal er meer nodig zijn in termen van nummers, maar ook moet hij werk aan een eigen geluid.
