Jacco Gardner – Fading Cosmos

Waardering

8

Alle kosmonauten verzamelen! Er staat jullie een nieuwe reis naar de verre, onbekende grenzen van het universum te wachten. Startpunt: Lissabon. Eindpunt: De  K O S M O S.

Nog geen jaar geleden werd de plaat Somnium door Jacco Gardner uitgebracht. Het vertelde het verhaal van Johannes Kepler en diens geestelijke exploratie van het heelal. Fading Cosmos daarentegen, de plaat die Jacco Gardner nu ter wereld brengt, is wat losser van aard en lijkt ook meer introspectief. En daarin gaat het ook net wat dieper.

Dat de nieuwe EP slechts twee nummers kent en vijftien minuten duurt, doet helemaal niets af aan de intensiteit van de ervaring. Tijd betekent niets meer in de kosmos, het is relatief aan de lichtsnelheid. En bij die lichtsnelheid komt Jacco Gardner met zijn ruimteschip toch best dicht in de buurt, waardoor de EP aanvoelt als volwaardig kunststuk. Het is lichtvoetig en snel, maar neemt tegelijkertijd ook de tijd om te kijken en bekeken te worden.

Beide tracks, Fading Cosmos en Autumn in Lisbon, zijn slim uitgesponnen werken die stukje bij beetje opbouwen en daarin zoveel ruimte bieden, dat er ook nog wat geïmproviseerd spel te horen is. Je kunt je natuurlijk afzonderlijk verliezen in bijvoorbeeld het constante bas-spel of de heerlijke percussie, maar de ervaring draait om het volledige plaatje. In het opbouwen krijg je even de tijd om aan alle elementen te wennen, maar ben je eenmaal goed onderweg dan moet je het aardse durven loslaten.

En dan valt er veel te ontdekken. Dat is de kracht die deze EP misschien wel sterker maakt dan zijn integrale voorganger: de muziek heeft alle ruimte om uit te pluizen wat het is en wat het wil vertellen. Daarin heeft Jacco Gardner zelf ook niet altijd de volledige controle over zijn synthesizers, zoals hij in de beeldende mini-documentaire Exploring Hidden Realities al aangaf. Juist in die combinatie van menselijke muzikaliteit en onverwachte technologische wending voel je het avontuur. Dus helm op en instappen maar.