Jason Becker – Triumphant Hearts

Waardering

7

8

 “I can’t speak, I can’t play, but this flesh has much more to say…” Deze intrigerende tekst uit het nummer Hold On To Love staat op de achterkant van Triumphant Hearts, het nieuwe album van de Amerikaanse rockgitarist Jason Becker. Dit voormalig wonderkind leidt al bijna dertig jaar aan de ziekte ALS, maar dat houdt hem niet tegen om zijn passie voor muziek uit te blijven dragen.

In de jaren 80 is Jason Becker onderdeel van een stroming jonge Amerikaanse gitaristen die de rockwereld met extreem snelle solo-partijen verovert. Met Marty Friedman vormt Becker een gitaarduo en samen richten ze de band Cacophony op. Ook mag hij in de band van voormalig Van Halen-zanger David Lee Roth spelen als opvolger van Steve Vai. In 1990 treft het noodlot hem echter als ALS bij hem wordt geconstateerd. De levensverwachting bij deze ziekte is normaal gesproken nog maar 5 jaar. Praten en bewegen is voor Becker onmogelijk geworden en hij belandt in een rolstoel. Zijn liefde voor muziek is echter te groot. Met behulp van oogscanners en hightechapparatuur en vooral met hulp van zijn vrienden blijft hij albums uitbrengen

Zijn nieuwste project is nu uit. Verwacht van Triumphant Hearts echter niet dat het is volgepropt met spetterende gitaarsolo’s. Opener Triumph Heart is bijvoorbeeld een prachtig ingetogen klassiek stuk met een bijdrage van de eerder genoemde Friedman. Het album gaat verder met Hold On To Love met zang van Codany Holiday en een gospelkoor. Een ontroerend nummer dat een mooie mix is tussen gospel en rock met heerlijk gitaarwerk van Daniele Gottardo. De tekst geeft weer dat Becker ondanks zijn ziekte een gelukkig leven leidt. Op het album staat nog een andere versie met alleen zang en keyboards.

Once Upon A Melody – dat begint met een speeldoosje – is een voorbeeld van hoe goed rock en klassiek samen kunnen gaan. Mooi in elkaar gezet en vol van emotie. Becker is van rockgitarist een klassiek componist geworden. Dit wordt bevestigd met Magic Woman inclusief koor en bijdragen van gitaristen Uli Jon Roth (ex-Scorpions) en Chris Broderick (ex-Megadeth). Bij dit nummer is het lijntje tussen lekker afwisselend en een beetje langdradig overigens wel erg dun. Voor Taking Me Back en Tell Me No Lies geldt dit zeker niet. Twee instrumentale rocknummers waarin oude opnames van Becker zijn verwerkt. Geen rock, maar ook met oud gitaarwerk van Becker is Blowin’ In The Wind. Deze cover van Bob Dylan wordt gezongen door Gary Rosenberg.

Het hoogtepunt van het album is Valley Of Fire, dat is geïnspireerd door de favoriete vakantieplek van de familie Becker vanuit Las Vegas, toen Jason een kind was. Ruim negen minuten gitaargeweld in een Westernsfeer. Verschillende gitaarstijlen komen aan bod met o.a. Steve Vai (ex-Whitesnake), Joe Bonamassa, Paul Gilbert (Mr Big) en Neal Schon (Journey). Andere rockhelden die Becker hebben geholpen met zijn passie zijn Joe Satriani en Steve Morse (Deep Purple) bij het bluesy River Of Longing. Ze vinden het allemaal een eer om zo’n fantastisch mens te kunnen helpen.

Na bijna 78 minuten (!) is Triumphant Hearts voorbij. Het respect voor Jason Becker is gigantisch en dat verdient waardering.