Af en toe komt er iets geks voorbij. Iets dat je onmiddellijk triggert, nog voordat je het tot je hebt kunnen nemen. Dat geldt ook voor een band die de naam Mannequin Pussy met zich meedraagt. Maar niet alleen dat artiestennaam spreekt in dit geval tot de verbeelding, datzelfde geldt voor de eptitel Perfect. Want in die richting gaat de nieuwe plaat van Mannequin Pussy zeker.
Kort abc’tje: De Amerikaanse band, opgericht in 2010, bestaat uit Missy Dabice op gitaar en zang, Colins “Bear” Regisford op bas en Kaleen Reading op drum en ze maken onversneden punk- en indierock. Tot Perfect hadden ze drie platen uitgebracht en op basis van hun derde plaat, Patience, begonnen ze begin 2020 aan een uitgebreide tour door Verenigde Staten. Het is een bekend en langzamerhand vermoeiend verhaal, maar corona…… En dus vloog iedereen weer terug naar zijn homestate en verschanste zich thuis, wachtend op betere tijden. In de maanden die volgden resulteerde een langzaam opbouwend creatief verlangen, gepaard met almaar negatievere nieuwsberichten over de pandemie, in het boeken van studiotijd om het verlangen naar het maken van muziek waar te maken. Het resultaat is dertien minuten en 51 seconden aan vlijmscherpe rock, ongepolijste pop, ronkende punk en sfeervolle indie.
De ep trapt af met Control, een nummer waarin Missy haar gedachten over de lockdown en isolatie tentoonspreidt. Het nummer begint nog rustig maar slaat na een minuut om in perfect gedoseerd gitaargeweld. Titeltrack Perfect is zowel tekstueel, ‘Laugh at my face/Spit on my tits/Tell me I’m perfect/Tell me I’m it’, als muzikaal, right in your face! Een doordenderend punknummer, dat in twee minuten de drang naar perfectie op social media bekritiseert. Op Pigs in Pigs trappen ze het gaspedaal nog wat verder in en neemt bassist Regisford de zang (lees: het geschreeuw) voor zijn rekening. Met Darling eindigt de plaat met een rustig beschouwend nummer, een buitenbeentje op dit album.
Toen de band de studio binnenliep om Perfect op te nemen, lieten de leden hun hun emoties de vrije loop; boosheid, eenzaamheid en machteloosheid. Het resulterende werk geeft een razende stem aan deze sentimenten en de urgentie in de muziek is bijna tastbaar. Een volle concertzaal zou het perfecte podium zijn om deze nummers aan het publiek te presenteren.
