Twee jaar na het verschijnen van het succesvolle debuutalbum is Mister and Mississippi terug. De afgelopen jaren gingen goed voor de band. Zo mochten ze in 2013 de 3FM Award voor beste nieuwkomer in ontvangst nemen en werd het titelloze eerste album lovend ontvangen. Ze groeiden van huiskamerconcerten tot grote festivals. Het maken van een tweede album dat het eerste zou overtreffen, was volgens de band moeilijk, maar met We Only Part To Meet Again is het ze toch gelukt.
De titel is afgeleid van het gelijknamige nummer, dat zangeres Maxime Barlag schreef voor haar overleden moeder. ‘Het leek ons heel mooi om het album ook zo te noemen en het nummer aan haar op te dragen’, zegt ze in een interview met 3Voor12. ‘Ik ben niet gelovig, maar als we dit nummer spelen heb ik het gevoel dat mijn moeder er is.’
Hoewel het nummer niet het overkoepelende thema voor het album vormt, is het wel een van de liedjes die boven de rest uitsteekt. Het begint rustig en ingetogen, maar naar mate het nummer vordert dringt de stem van Maxime tot je door. Je voelt haar verdriet en haar verhaal en wordt als het ware aan de hand genomen. De rustige gitaarrifjes passen prima in de sfeer en de tweede stem maakt het nummer af. Het album opent overigens niet met We Only Part To Meet Again, het eerste nummer is namelijk Meet Me At The Lighthouse. Een vrolijker nummer, dat je verwelkomt in het album.
De tekst is niet zo diep als het nummer dat Maxime voor haar moeder schreef, maar het heeft een aanstekelijk deuntje en maakt dat je nieuwsgierig bent naar de rest van de liedjes.
De nummers op het album beginnen ingetogen, om pas tegen het einde open te breken. Soms pakt dat goed uit. In The Filthy Youth voel je de opbouw en dit nummer komt ook echt tot een goed einde, maar soms lukt dat ook minder. For Us To Remember is een goed nummer, maar op iets over de helft wordt het te bombastisch. Ook het geluid dat in de vijfde minuut geproduceerd wordt is niet bijzonder fijn om naar te luisteren.
Wel lekker is Shape Shifter, een nummer met een sinistere sfeer die prettig voort blijft kabbelen. Eigenlijk vat dat het hele album van Mister and Mississippi samen: het kabbelt voort, maar niet op een saaie manier. Het pakt je vast en blijft je vasthouden in rustige sferen. Kortom: het tweede album zit goed in elkaar. Kent voornamelijk hoogtepunten en bijna geen dieptepunten. Het houdt je vast tot het einde en maakt dat je écht wilt luisteren. Een zeer sterke opvolger van het debuutalbum.
