Rotterdam, de eigenlijke ‘Big Apple’ van Nederland. De stad waar de moderne tijdsgeest heerst en nieuwe dingen geprobeerd en gecreëerd worden; waar het bruist. Maar ook de plek waar mensen zich altijd moeten haasten om niet te worden ingehaald door de snelheid van het leven. De stad, kortom, met twee gezichten: het constructieve en het destructieve. Wie niet kan blijven zwemmen verdrinkt. Dat lijkt Mitch Rivers, de folkzanger met een zo rusteloze en gevoelige ziel, gelukkig net op tijd door te hebben gehad. Hij kon in Rotterdam zijn plek niet vinden en verhuisde naar Haarlem, de ‘oase van kalmte’. En daar schreef hij een plaat over. Het is een bekend thema, de haat-liefde relatie met de grote stad. Maar dat mag de pret van deze debuutplaat absoluut niet drukken. Restless Soul, Heartless City is een sterk roots album geworden.
Ondanks alle goede bedoelingen begint het album wel met een valse start: Easy Way Out. Het is het radioliedje met niet al te veel om het lijf. Het klinkt wel lekker, maar is niet spannend. Maar laten we het positief bekijken: gelukkig is het de albumopener, dan zijn we er maar gelijk vanaf. De overige negen nummers weten dan ook wel te overtuigen. Hoe Days and Nights na de opener invalt is heerlijk en het nummer brengt je gelijk in de juiste mood: een sexy orgeltje dat korte, krachtige akkoorden aanslaat, waardoor er heel veel ruimte binnen het nummer ontstaat. ‘Babe / Take me away’, zingt Mitch Rivers er overheen. Ja, de temperatuur begint waarachtig flink te stijgen.
Dit wordt eigenlijk over de gehele breedte volgehouden. Er volgen nummers met indrukwekkende gitaarsolo’s (Badlands No. 5 en Love Will Paralyze), country-vibes (City Lights) en catchy grooves (Reconsider Me). Het album kent op deze manier genoeg afwisseling en laat de veelzijdigheid van Mitch Rivers horen, wat toch ook een beetje bij een debuutplaat hoort. Het is allemaal overigens zeer netjes opgenomen en gemixt door producer Pablo van der Poel (DeWolff).
Alles bouwt op naar het vertrek uit de grote stad en het vinden van Haarlem, waar hij dan ook het liedje met de gepaste titel Harlem voor schreef. Pas daar vindt Mitch Rivers de rust en kalmte die zijn ziel nodig heeft. ‘It feels like Harlem is the place, I will never grow tired of you / Won’t you shine your loving light, give me shelter and a point of view’. Mitch Rivers geeft zich over en vindt de uitgestoken hand van Haarlem. ‘De duinen zijn vlakbij’, zegt hij in een interview met magazine Heaven. We weten genoeg en gunnen hem het allerbeste.
Mitch Rivers vond zijn stad. Maar misschien belangrijker: hij vond zichzelf. En dat is goed terug te horen op zijn debuutplaat Restless Soul, Heartless City. Hoewel het hier en daar nog best wat bijgeschaafd kan worden is zijn eigen sound duidelijk hoorbaar. En dus mogen we ook deze plaat toevoegen aan de toppers van het toch al indrukwekkende jaar van Nederlandse folkrock/americana/roots albums.
