Nao’s nieuwe album Jupiter draagt een naam die perfect past bij de thematiek. In de astrologie staat Jupiter voor groei, inzicht en verandering – concepten die in Nao’s muziek altijd een grote rol hebben gespeeld. Dit album voelt als een reflectie op de afgelopen jaren, een periode van transformatie, heartbreak en acceptatie. Maar terwijl de titel iets groots suggereert, blijft de muziek vaak binnen vertrouwde grenzen hangen.
Toch zijn er momenten waarop Jupiter écht raakt. Wildflowers is zo’n nummer, een opener die optimistisch is maar de vinger toch precies op de zere plek legt. “Time should wait for us, but it won’t,” zingt ze, en het voelt als een melancholische lezing over de vluchtigheid van jeugd en liefde. Het nummer is zacht en zweverig, maar onder die productie zit een universele pijn, die van mensen die uit elkaar groeien en worstelen om te achterhalen wanneer het gebeurde.
Ook 30 Something resoneert sterk. Met teksten als “Thought I’d have it figured out by now, but I don’t,” is Nao eerlijk en kwetsbaar. Het is een reflectie die herkenbaar is voor iedereen die zich ergens tussen ambitie en onzekerheid bevindt. Het nummer voelt als een gesprek met jezelf, met een keiharde realisatie dat het enige dat volwassen worden met controle te maken heeft, is dat er vroeg of laat het besef komt dat je dat laatste nooit hebt.
Waar Nao’s vorige albums fris en dynamisch voelde, blijft Jupiter wat meer hangen in hetzelfde geluid. De productie is mooi, de vocalen zijn zoals altijd sterk en het unieke geluid van Nao’s stem blijft als een warme knuffel om je heen hangen, maar de echte uitschieters ontbreken hier. Het is bijna alsof Nao de competitie aangaat met haar vorige werken, en dat is een strijd nooit helemaal in haar voordeel uit zal vallen. De nummers op Jupiter zijn fijn, maar minder gelaagd en minder memorabel.
Daarnaast zijn er momenten waarop het album zichzelf lijkt te herhalen. Een groot deel van de tracks heeft een dromerige, lichte vibe en blijft net iets te veilig. Het mist de impact van de diepere emotionele lagen die haar eerdere werk, zoals Another Lifetime en Drive & Disconnect, zo sterk maakten. De titeltrack Jupiter geeft hetzelfde effect: een mooi nummer, maar niet eentje dat je weken later nog steeds in je hoofd hebt.
Jupiter is een album dat je prima op repeat kunt zetten, zeker tijdens een roadtrip of een rustige avond. De sfeer is kalm en het kabbelt lekker door, zonder ooit écht opdringerig te worden. Maar misschien is dat ook het nadeel: het is fijn en aangenaam, maar niet per se memorabel. Nao is een fantastische zangeres, maar op dit album, dat symbool staat voor haar groei, blijft ze iets te veel in haar comfortzone hangen.
