Noel Gallagher’s High Flying Birds – Who Built The Moon?

Waardering

7

Al meer dan tien jaar, sinds Oasis uit elkaar is, vliegen de gebroeders Gallagher elkaar regelmatig in de haren. Vorige maand is Liams nieuwe album As You Were uitgekomen, mogen we het dan toeval noemen dat Noel Gallaghers High Flying Birds een maand later met een nieuwe plaat komt? Is dit een kwestie van broederlijke rivaliteit of heeft Noel echt iets toe te voegen met Who Built The Moon?

Eerlijk is het eigenlijk niet om broertjes met elkaar te vergelijken, maar als jouw ‘break-up’ zo openbaar was als die van Noel en Liam dan kun je erop wachten. En de strijd tussen de broers lijkt maar niet op te houden. Tot een Oasis reünie zal het waarschijnlijk nooit komen, maar met Blur- en Gorillaz frontman Damon Albarn heeft Noel wel alvast het bijltje neergelegd, aangezien hij te horen is op Humanz in het nummer We Got The Power. Maar laten we het vanaf nu vooral over muziek hebben.

Dit is Noels derde studio-album met High Flying Birds en komt twee jaar na zijn vorige plaat Chasing Yesterday. De door Kanye West geïnspireerde opener Fort Knox is een instrumentale knaller. Wat een fantastisch lekkere start. De Afrikaans aandoende ritmes, verschillende tempowendingen en terugkerende teksten zorgen ervoor dat je aandacht erbij blijft. Holy Mountian is klassieke glamrock meets The Beatles; de ritmische gitaar zet eenvoudige akkoorden in een terugkerend refrein met de simpele, maar catchy vocals “she fell/she fell under my spell”. Met It’s A Beautiful World maken we een nieuwe wending neemt richting spoken-wordrock (in het Frans!), met zoemende en weergalmende gitaren.

De tweede helft heeft het nummer Be Careful What You Wish For heeft een Come Together-achtige vibe, maar met een tikkeltje meer groove. Helaas maakt dit het nummer wel monotoon en is er na twee minuten niet zoveel meer aan. If Love Is The Law lijkt wat akelig geproduceerd; de stem van Noel lijkt weggevaagd door het echo-effect, waardoor je de tekst niet goed meer kunt volgen. Een beetje jammer, want het nummer zelf klinkt wel erg goed met country-achtige klanken. Afsluiter The Man Who Built The Moon is de enige track die aan Oasis doet denken, en dat is eigenlijk best een prestatie. Het nummer is melodieus, donker en atmosferisch.

Noel heeft zijn ziel in deze plaat gestopt en dat merk je ook. Deze strakke cd bewijst dat meneer Gallagher het muzikaal helemaal onder de knie heeft gekregen. Hier en daar merk je wel dat hij zijn best moest doen  niet als een Oasis knock-off te klinken. Maar dat mag ook wel, Noel moet lekker zijn eigen ding doen. Hoewel hij minder vocaal bekwaam is dan zijn jongere broer, weet hij zijn stem goed toe te passen binnen de verschillende rockgenres. Sommige nummers zijn wel ver over de drie minuten heen, wat echt niet had gehoeven. Al met al weet Noel prima luisterbare popsongs neer te zetten en moet hij wat ons betreft vooral zo door blijven gaan.