Nu R&B platen tegenwoordig geleidelijk uit de schijnwerpers verdwijnen, zijn het artiesten als Sinéad Harnett die het vuur levend hebben gehouden. Nu, in haar negende jaar waarin ze muziek uitbrengt, is haar tweede album Ready Is Always Too Late op het perfecte moment uitgebracht om ons te laten weten dat Harnett meer dan klaar is om haar verdiende sterrendom te bereiken.
Het is een paar jaar geleden sinds Harnetts debuut Lessons In Love uitkwam. Het was een lange tijd, maar eerlijk is eerlijk, de radiostilte heeft haar goed gedaan. Haar luisteraars liet ze even ademen en reflecteren om zich vervolgens voor te bereiden op de herintroductie die ze met Ready Is Too Late heeft gemaakt. Het album is een verzameling van krachtige berichten en kwetsbare momenten van de Britse singer-songwriter. Het toont het ongelooflijke talent, de unieke vaardigheden en de ervaring die ze in de loop der jaren heeft opgebouwd. De combinatie van de verschillende emoties en persoonlijke moeilijkheden doen het album erg goed. Er is geen enkel moment waarop de sfeer niet perfect op zijn plaats voelt.
Met een carrière met eindeloze samenwerkingen met spraakmakende producers zoals Disclosure en Rudimental, is het niet verbazingwekkend dat Ready Is Always Too Late vergelijkbare opvallende kenmerken bevat. Optredens van Earthgang, Masego, VanJess en de rijzende ster Lucky Daye creëren een met sterren bezaaide aantrekkingskracht op het album. Maar het is op de nummers waar Harnett alleen is dat ze echt helemaal schittert. De titel en het openingsnummer Ready Is Always Too Late is zowel tekstueel als melodisch uitstekend. Het bevat een hoog niveau van songwriting van Harnett. Zo maakt ze duidelijk dat ze nu voor zichzelf kiest en niets kan haar keuzes beïnvloeden; ‘ What if I told you this could be over/ I just can’t bare to hear you say/ Let’s take it steady’, aldus de standvastige Harnett.
Vervolgens leggen de vocale beheersing van Last Love, Obvious en Distraction (de afsluiter van het album) echt de kers op de toch al voortreffelijk gebakken taart. Daarbij omschrijven ze stuk voor stuk ook een prachtige ontwikkeling. Last Love zoomt in op de kleine momenten waarop je je herinnert, dat je in het verleden vastgehouden werd door iemand van wie je hield. Het nummer is een vrolijk feestje met als thema ‘moving on’. Obvious richt zich juist op het tegenovergestelde, de liefde uit het verleden die Harnett graag weer in haar leven zou willen hebben. En Distraction, de andere klapper (naast het titelnummer) van het album, vat alles perfect samen. Het bevestigt dat de liefdevolle persoon, Sinéad Harnett, die liefde voelt voor iedereen, er nog altijd diep van binnen zit.
Ready Is Always Too Late viert de reis naar het belichamen van de beste versie van haarzelf en vindt krachtige liedjes met boodschappen over individualisme en minder zelfverzekerde kwetsbare momentopnamen van Harnett’s verleden. Het schetst een beeld van een evoluerende eigenwaarde die tijd en zorg vereist om alles te verwerken (inclusief de hoogte- en dieptepunten). De plaat gaat over het niet meer blijven wachten tot je klaar bent om je volle glorie te omarmen; om van jezelf te houden. ‘Doe het gewoon. Stop met wachten tot je er klaar voor bent’, deelt Harnett.
Sinéad Harnett biedt iedereen met Ready Is Always Too Late een kans om in je onderbewustzijn te duiken en de plek te vinden die je nodig hebt. Zak weg, adem en luister, want geen enkel ander medium zal ooit zo transformerend zijn als muziek en Harnett heeft ons daar precies aan herinnerd.
