Het zingen met een falsetstem wordt in harmonieuze muziek vaak ingezet om de vaak lager gezongen lead extra ondersteuning te geven. Een aantal bands zetten een stempel op hun muziek door juist die zeer hoge kopstem naar de voorgrond te halen. Bands zoals The Sparks, The Alessi Brothers, The Four Seasons en natuurlijk The Bee Gees zijn er wereldberoemd mee geworden. De in 2015 door de Amerikaanse broers Brian en Michael D’Addario opgerichte retropop rockgroep The Lemon Twigs is nog maar net onderweg. Wat betreft de falsetstem kunnen ze zich meten met de hiervoor genoemde groepen. Op hun nieuwste album Everything Harmony maakt de falsetstem het geluid van The Lemon Twigs heel herkenbaar, maar de multi-instrumentalisten laten horen dat ze nog veel meer in hun mars hebben.
Everything Harmony begint met When Winter Comes Around. De song opent heel rustig met een simpele maar mooie tokkel op de akoestische gitaar die het in meerdere lagen opgebouwde zangwerk ondersteund. Halverwege de song word je ineens overvallen door een crescendo van de gehele band waarna het nummer weer terugvalt in de tokkel om tot slot te eindigen met hetzelfde crescendo. Wat verder op Everything Harmony heeft Still It’s Not Enough een soort gelijke opbouw, maar is iets vlakker uitgevoerd.
In My Head, Corner Of My Eye en Anytime Of Day zijn de singles die vooraf gingen aan Everything Harmony. Drie prachtig opgebouwde songs met een sterk 60’s-, 70’s gevoel, waarbij in de samenzang de hoge falset een hoofdrol speelt.
What You Were Doing rockt lekker, evenals Ghost Run Free. Laatstgenoemde is tevens ook de vrolijkste song van Everything Harmony. Beiden zouden songs van The Byrds kunnen zijn.
Dan ineens word je met I Don’t Belong To Me in de stemming van een Alan Parsonssong gebracht. Dezelfde manier van opbouw, beginnend met een piano en een zachte ritmesectie, naar het einde toe steeds meer opgebouwd door in lagen zang toe te voegen en een zacht klinkend uit de synthesizer gehaald orkestje. Dat geldt ook voor What Happens To A Heart, alleen zit daar meer crescendo in.
De meest vlakke song is Everyday Is The Worst Day Of My Life. Het nummer is vermoedelijk ontstaan tijdens een off-day in de studio. De titel is ook het enige regeltje wat ze zingen en het wordt vrij simpel begeleid met een gitaar. Het enige minpuntje aan Everything Harmony. Gelukkig zit Born To Be Lonely weer prachtig in elkaar. Tussen de mooie rustig dansende zanglijntjes zijn vrolijk walsende refreinen ingebouwd, volledig gevuld met orkest en zangkoortjes. Een mooi orkest wordt ook gevormd met uit de synthesizer komende strijkers in de titelsong Everything Harmony. Opvallend is dat er qua zang amper harmonie is toegevoegd, wat je wel zou verwachten met zo’n titel. Dat wordt goed gemaakt in de slotsong New To Me waar de kopstem weer de hoofdrol speelt zowel in de lead als in de koortjes.
Everything Harmony laat de veelzijdigheid van The Lemon Twigs duidelijk doorklinken. Het album is een prachtig compromis tussen het hedendaagse geluid en het klassieke rockgeluid van de barokpop uit de jaren zestig en de artrock uit de jaren zeventig. Er zijn tal van bands uit deze periodes waar hun muziek mee is te vergelijken en toch hebben The Lemon Twigs iets eigenzinnigs. Dat is precies de reden waarom je Everything Harmony toch eens zou moeten beluisteren.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
