Het had niet veel gescheeld of First Two Pages Of Frankenstein was er nooit gekomen. The National liep door een writer’s block vast tijdens de opnames en vreesde zelfs voor het voortbestaan van de band. ‘Hoewel we altijd angstig waren wanneer we aan een plaat werkten, was dit de eerste keer dat het voelde alsof het echt op zijn einde liep.’ Toch kwam het vijftal na een pauze weer bij elkaar en werd het project voltooid.
Is First Two Pages Of Frankenstein voor The National wat One ooit was voor U2? Het lijkt er wel op, want ‘deze plaat heeft onze band gered’, zei The National onlangs nog in een interview met The Washington Post. Dus kunnen de Amerikanen volgend jaar gewoon hun 25-jarig bestaan vieren met negen volwaardige albums onder de arm.
Bijna een kwart eeuw na de oprichting van de band zit er nog altijd geen verval op de stem van Matt Berninger. De zanger betovert je zodra hij zijn strot opent op opener Once Upon A Poolside, waarbij Sufjan Stevens de backing vocals verzorgt. Het is geen nieuwe samenwerking, want Stevens liet zich in 2007 op het album Boxer ook al horen tijdens Racing Like A Pro en Ada. Het valt overigens op dat Phoebe Bridgers ook enkel als tweede stem is ingevlogen. Zij doet dat op zowel This Isn’t Helping als Your Mind Is Not Your Friend en heeft geen enkele eigen lyric. Taylor Swift heeft op The Alcott wel een paar regels voor zichzelf, maar het is nu ook geen rol met een volledig couplet om de song in te kleuren. Een opvallende keuze van The National om deze drie steengoede en (vooral die laatste) immens populaire zangers uit te nodigen en hun rol dan zo te beperken.
Gelukkig is het vocale werk prachtig verzorgd, maar mooie zang is niet alles. De omkadering wil ook wat en op First Two Pages Of Frankenstein is deze op een paar liedjes vrij kleurloos. Ja, het klinkt fraai. Uiteraard. Alleen verder gebeurt er vijf minuten lang vrijwel niks op New Order T-shirt. De muziek is vlak en inspiratieloos. Alsof een sterrenkok zijn specialiteit op een bord kwakt zonder het gerecht op te maken. Hetzelfde kan in mindere mate gezegd worden van The Alien en Ice Machines.
Daartegenover staat dat als er wel aandacht wordt besteed aan de manier waarop de plaatjes worden opgediend, ze in een klap prachtig zijn. Wat te denken van Eucalyptus, waarop de band vorstelijk roffelt zoals op het tien jaar oude Trouble Will Find Me en de blazers klinken als tijdens zijn grootste klassiekers. Ondertussen zingt Berninger over hoe zijn ex alles mag houden na hun break-up. ‘You should take it/I’m only gonna break it.’ Sowieso gaan de meeste songs over mensen die uit elkaar groeien of elkaar wegduwen. Afsluiter Send For Me zorgt op de valreep voor een plotselinge wijziging in thematiek, waarbij er ineens ruimte is om tot elkaar te komen, zoals de band dat zelf dus ook deed. ‘Send for me/I’ll come and get you’, zo klinkt het.
Hopelijk geeft de hereniging richting plaat nummer tien weer extra inspiratie om te knallen. Want op de schaal van The National behoort First Two Pages Of Frankenstein tot de minder aansprekende platen. Dat het nog steeds een goede voldoende is, zegt alles over de aanwezige klasse.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
