The Offspring – Let The Bad Times Roll

Let the bad times roll

Waardering

4

5

In 2012 bracht The Offspring voor het laatst een nieuw album uit, na negen jaar radiostilte is de band terug met de nieuwe plaat Let The Bad Times Roll. De Amerikaanse groep houdt al sinds haar begindagen vast aan dezelfde formule van energieke poppunknummers. Het format heeft de band veel gebracht, maar kon in de loop van de jaren op steeds meer kritiek rekenen. Fans die hoopten dat de mannen in de herfst van hun carrière alsnog met de tijd mee zouden gaan, komen bedrogen uit.

Sinds de hoogtijdagen van The Offspring is het niveau van de band namelijk flink gedaald, maar de stijl is behoorlijk consequent gebleven. Op Let The Bad Times Roll proberen de mannen het dus weer op diezelfde manier, maar dit keer lijkt iedere ziel, authenticiteit en energie volledig uit de muziek te zijn weggezogen. De eens zo krachtige, nasale stem van Dexter Holland is op sommige nummers nauwelijks nog te herkennen, en alle scherpe randjes en scheurende gitaren zijn keurig weggepoetst.

Er zijn wat spaarzame momenten waarin je het vermogen van de band om uiterst catchy poppunksingles te schrijven herkent. Tracks als Coming For You en Let The Bad Times Roll blijven nog uren na het luisteren in je hoofd zitten en ook opener This Is Not Utopia heeft wel enig gevoel van urgentie. Maar buiten deze zeldzame momenten van milde opwinding – ze échte hoogtepunten noemen zou overdreven zijn – staat Let The Bad Times Roll bomvol anonieme nummers die je vergeten bent zodra ze voorbij zijn.

Het absolute dieptepunt is de single We Never Have Sex Anymore, dat gaat over een doodbloedende relatie die uitmondt in ultieme saaiheid en desinteresse. De tekst is een onbedoeld treffende metafoor voor het gevoel dat je krijgt van deze plaat: ‘We never have sex anymore/We never roll around on the floor like we did/so long ago.’ De spanning van eerdere albums als Smash en Americana is ver te zoeken op Let The Bad Times Roll.

Opvallend moment is de herziene uitvoering van Gone Away, waarvan het origineel te vinden is op het album Ixnay On The Hombre dat The Offspring in 1997 uitbracht. De band heeft van deze punkrocker een intieme pianoballad gemaakt. Op zich een interessante invalshoek, maar de uitvoering laat te wensen over. Zanger Dexter Holland heeft simpelweg de stem niet voor zo’n ingetogen stijl.

De vlam van The Offspring lijkt nu toch echt langzaam uit te doven. De tijd lijkt rijp om de mannen te bedanken voor bewezen diensten, Smash nog maar eens op te zetten en afscheid te nemen van de band die bij veel punkliefhebbers voor altijd een plek in het hart zal houden.