The Wallflowers hoort bij de grote groep rockbands die doorbraken in de jaren ’90 met een paar populaire singles, maar daarna nooit meer de echte relevantie bij het grote publiek terug hebben weten te vinden. De meeste mensen zullen de band dan ook vooral kennen van de hits One Headlight of 6th Avenue Heartache, maar in recentere tijden bleef het erg stil rondom The Wallflowers. Bijna tien jaar na het laatste album is weer een nieuwe plaat, Exit Wounds.
Ondanks de lange pauze die de band nam, lijkt er bijzonder weinig veranderd. Het enige constante lid van The Wallflowers is namelijk al sinds de oprichting van de band frontman Jakob Dylan. De man die waarschijnlijk zijn hele carrière toch vooral bekend zal blijven als de zoon van vader Bob. Toch blijkt ook op Exit Wounds eens te meer dat vader en zoon Dylan muzikaal gezien maar weinig lijken te delen. De muziek van The Wallflowers klinkt meer als een combinatie van Tom Petty en Counting Crows, typisch Amerikaanse rootsrock met elementen van country en pop.
De band doet op Exit Wounds niet veel moeite om dit genre in een modern jasje te gieten, en misschien is dat maar goed ook. De meeste nummers klinken namelijk alsof ze net zo goed op succesalbum Bringing Down The Horse hadden kunnen staan. Zonder extreme hoogte- of dieptepunten kabbelt de plaat rustig voort als een beekje langs de Amerikaanse snelweg. Muziek die zich uitstekend leent voor een roadtrip dus.
Op individueel niveau zijn er maar weinig tracks waar je als luisteraar voor op de banken gaat staan. Single Roots And Wings weet een prettige uptempo-snaar te raken en ook het ingetogen duet Darlin’ Hold On is een hoogtepunt. Verder rollen de meeste nummers vrij geleidelijk in elkaar over, zonder echte momenten van positieve of negatieve opwinding. Bij vlagen wordt Exit Wounds hierdoor wel een beetje saai. Nummers als The Dive Bar In My Heart en Move The River gaan wel érg onopgemerkt voorbij en laten weinig indruk achter.
Toch scoort Exit Wounds als geheel wel een voldoende. De sfeer van de plaat en de kenmerkende stem van Dylan zijn fijn en comfortabel om naar te luisteren, al wordt het misschien af en toe zelfs wel iets té comfortabel. Op sommige momenten word je als luisteraar een beetje in slaap gesust en zou je wel weer even flink wakker geschud willen worden. Mocht je Exit Wounds dus op willen zetten, wat best aan te raden is, denk er dan aan om voor de zekerheid een wekker te zetten na zo’n drie kwartier.
