Vince Staples is een rapper met twee gezichten. Enerzijds is hij de grimmige rapper die bekend is van Norf Norf en Lift Me Up, anderzijds is hij de hilarische internetpersoonlijkheid die vaak onverwachts uit de hoek komt. Zijn nieuwste project blijkt een poging deze persoonlijkheden op geheel eigen wijze te laten versmelten. Dit alles self-titled, wat toch een beetje een taboe is in het genre.
Niemand kent je beter dan je vrienden. Althans, dat is wat Staples gedacht moet hebben toen hij vriend en producer Kenny Beats optrommelde om het volledige album te produceren. Dat de twee een chemie hebben is al langer bekend. In de YouTube-serie van Kenny Beats, waarin hij rappers uitnodigt om over zijn beats te rappen, voelde het alsof er een camera was geplaatst tijdens een chilling tussen twee vrienden. Het resultaat? Een virale freestyle en een bijnaam (The Police) waar Kenny Beats nog steeds niet vanaf is.
De twee blijken elkaar perfect te begrijpen. Het voelt alsof Vince Staples geboren is om te rappen over deze mellow beats, iets wat toch een behoorlijke trendbreuk is met zijn eerdere albums als Summertime ‘06 en FM!. Vooral op ARE YOU WITH THAT?, de single van Vince Staples, klinkt de rapper beter dan ooit en legt hij uit dat rapper worden nooit zijn grote droom was: N*gga better hush (Hush), remember growin’ up / All I wanted was to be a thug.
Ook op LAW OF AVERAGES etaleert Staples een geluid dat we niet eerder van hem hebben gehoord. Over een vocaal dat zomaar uit de strot van Bon Iver-zanger Justin Vurnon had kunnen komen, horen we hem weer rappen over zijn buurt North Long Beach in Californië. Een buurt die sowieso erg centraal staat in zijn muziek.
Toch lukt het Staples om de buurt vanuit een andere invalhoek te bekijken op Vince Staples. Waar we op Summertime ’06 de buurt vooral op een opschepperige manier leren kennen, hoor je op tracks als TAKING TRIPS dat het niet makkelijk was voor Staples om op te groeien in deze omgeving. Vooral de zomers bleken moeilijk: ‘I hate July (I hate it)/Crime is high/The summer suck (We run it up).’ Op Sundown Town laat de rapper nogmaals horen hier een emotioneel litteken aan over te hebben gehouden met de bar ‘When I see my fans/I’m too paranoid to shake their hands.‘
Al met al is het Staples gelukt een persoonlijkere inkijk in zijn persona te geven. De teksten zijn in your face, net als de albumcover. Ook hoor je op de interludes vrienden en familie van Staples spreken, wat hier nog een extra dimensie aan toevoegt. Het enige nadeel is dat net wanneer je er helemaal inzit, het album alweer is afgelopen. Vince Staples is het eerste rapalbum in lange tijd dat juist wel een deluxe versie kan gebruiken.
