De jaren ’10 van de eenentwintigste eeuw liggen bijna achter ons. Er is veel gebeurd in de muziekwereld van nieuwe artiesten en toffe comebacks tot het trieste overlijden van sommige iconen en gigantische schandalen. Maar er is vooral schandalig veel goede muziek uitgekomen. Nieuweplaat.nl neemt je mee langs de verschillende genres met als eerste Electronic.
Elektronische muziek was dit decennium overal. Het heeft in bijna elke genre wel zijn invloed gehad. In de pop, indie, rock en hiphop worden de arrangementen steeds vaker doorspekt met elektronische klanken. Dat staat nog los van alle dj’s en producers die hit na hit scoorden. Populair bij de redactie zijn onder andere James Blake, wijlen Avicii, Disclosure, Stromae, Swedish House Mafia, Clean Bandit en tracks waar Jess Glyne vocals verzorgt.
Wat albums betreft, hebben we vier redacteuren van Nieuweplaat gevraagd om hun favoriete electronic-album van de voorbije tien jaar te kiezen en dat kort toe te lichten.
Flip Zandanel koos voor David Guetta zijn Nothing But The Beat. ‘David Guetta was de afgelopen jaren niet weg te denken uit de dance-scene en zéker niet uit de hitlijsten. Hij maakte dit decennium drie albums, maar Nothing but the Beat (2011) was toch wel het hoogtepunt: een aaneenschakeling van hits. De Fransman combineert pakkende housemuziek met verschillende genres, zoals pop, R&B en hip hop. Samenwerkingen met sterren als Sia, Usher en Nicki Minaj zorgen voor de ene verslavende en dansbare hit na de andere.’
Voor Wessel Uphoff komen de beste herinneringen naar boven bij Sirens van Gorgon City. ‘Als zeventienjarig broekie ging ik nog niet echt uit en had ik ook nog geen echte club van binnen gezien. Toch veranderde elke avond mijn badkamer is een Londense underground club. In 2014 bracht Gorgon City zijn debuutplaat Sirens uit. Door het Britse duo bloeide mijn liefde voor elektronische muziek helemaal op en ik luisterde voor een lange tijd niet anders. Ik was niet de enige. Gorgon City scoorde hits als Ready For Your Love, Here For You en Go All Night. De dj’s wisten met de tracks van Sirens radiovriendelijk genoeg te maken zonder hun heftige house-beats in de steek te laten.’
Bij Riko van der Helm was het juist You’re Dead van Flying Lotus dat zijn hart sneller liet kloppen. ‘Een van de grootste muziekdiscussies is het oud versus nieuwe muziek debat. Elektronische muziek zou volgens Freddie Mercury ervoor zorgen dat muziek geen ‘soul’ meer zal hebben. You’re Dead van Flying Lotus laat niet alleen zien hoe muzikaal, creatief en artistiek elektronische muziek kan zijn, maar ook dat we in de 21e eeuw een breed scala aan memorabele artiesten hebben. De veelzijdige producer zelf is erg getalenteerd, maar ook de gasten op You’re Dead zijn het beste van hun genres, zoals Herbie Hancock, Kendrick Lamar en Kamasi Washington.’
Flume pakte Lex Laros in met Skin. ‘Ik maakte kennis met Flume op een huisfeestje een aantal jaren terug. Het soort feestjes waarbij iedereen denkt dat hij een wereld dj is, gewapend met een telefoon en Spotify abonnement. Een maatje porde me aan met de woorden; ‘Hee, deze moet je ff luisteren’, waarna ik enkele seconden later de Flume remix van Disclosure’s You & Me voor het eerste aanhoorde. Zelden raakte ik zo snel in de ban van een track, en niet veel later het hele oeuvre van de Australische producer. Met Skin, zijn tweede album bevestigde hij definitief zijn immense talent. Van het sexy Never Be Like You tot de geniale collab met Tove Lo – het emotionele Say It – de tweede worp van Flume is een wereldplaat van begin tot eind.’
