Zoals de recente berichtgevingen al deden vermoeden is vandaag op 61-jarige leeftijd de Nederlandse zangeres en presentatrice Manuëla Kemp overleden. Een eenzijdig ongeval tijdens een verblijf in Portugal op 7 december deed haar in een coma belanden. Haar partner Tjerk Lammers maakte vorige week bekend dat de schade aan haar hersenen zo groot was, dat zij binnen afzienbare tijd zou overlijden.
Kemp groeide op in Den Haag en ontwikkelde al op jonge leeftijd een voorliefde voor muziek en optreden. Al snel trok haar krachtige, soulvolle en hese stemgeluid de aandacht. Zowel als frontvrouw van bands als The Press en The Revellettes, maar ook als achtergrondzangeres oogstte ze lof en erkenning.
In de jaren daarna maakte ze als presentatrice de overstap naar televisie en radio. Met haar kenmerkende enthousiasme wist ze muziek(geschiedenis) tot leven te brengen. Bijvoorbeeld bij het muziekprogramma De Heeren van Amstel Live, later omgedoopt tot De Vrienden van Amstel Live. De setting waarin Manuëla Kemp fungeerde als presentatrice die de optredens aan elkaar verbond en interviews hield, was haar op het lijf geschreven. Haar muzikale achtergrond en spontane presentatie maakten haar tot een geliefd gezicht van het programma. Velen zullen zich ongetwijfeld de aflevering uit 1998 herinneren waarin ze samen met Herman Brood optrad (zie fragment onderaan de tekst). Bij de jubileumeditie van het Vrienden-evenement in januari 2023 was Manuëla Kemp uiteraard ook aanwezig.
De laatste jaren was Kemp een prominente stem op NPO Radio 5 waar ze naast aandacht voor muziek, ook aandacht besteedde aan de verhalen áchter die muziek. Opkomend talent en vrouwelijke artiesten waren bij haar aan het goede adres en konden op steun en airplay rekenen, als het even kon met bijbehorende slingers. Want ook dat kenmerkte haar: overal en altijd de slingers ophangen. Zowel letterlijk als spreekwoordelijk.
Maar Manuëla Kemp was meer, veel meer dan een artiest of presentatrice; ze was een pleitbezorger voor muziek in de breedste zin van het woord. Zo werkte ze samen met educatieve organisaties en stichtingen om muziek in het onderwijs te stimuleren, steunde ze projecten die kinderen in achterstandswijken kennis lieten maken met instrumenten, zang en muziekgeschiedenis, en was ze de drijvende kracht achter benefietconcerten en fondsenwervingsacties om geld in te zamelen voor jongeren die zich geen muzieklessen konden veroorloven.
Haar doel om jongeren te inspireren en hen de kans te bieden hun creativiteit te ontdekken, ongeacht hun achtergrond of financiële situatie, is voor heel veel mensen van grote betekenis geweest. Ze geloofde in de therapeutische kracht van muziek en werkte mee aan programma’s die gericht waren op het verbeteren van de mentale gezondheid en het welzijn van kwetsbare groepen via muziek. Kemp kon binden, verbinden, ontwapenen en inspireren. En dat alles met een nuchterheid waar de glamour vanaf straalde.
Haar optimisme, muzikaliteit en liefde voor muziek zijn terug te horen op haar soloalbum Slapeloze Nachten uit 2000. Daarop prijkt ook het lied Doden Met Verlof, geschreven door Maarten van Roozendaal. ‘Straks lach je en dan grijp je m’n hand.’ Zo zullen velen zich Manuëla Kemp herinneren. Met haar overlijden verliest Nederland een charismatische vrouw met een oprechte open lach die muziek een gezicht wist te geven; verliest Nederland een uitgestoken muzikale hand voor een ieder die daar behoefte aan had.
