Ik heb een afwijking. Een onschuldige afwijking weliswaar, dus ik maak me er niet al te druk over. Het gebeurt zodra ik een winkel of een restaurant of een supermarkt binnen kom. Het eerste dat ik doe, nog voor ik een mandje pak of een tafeltje kies, is luisteren naar wat voor muziek er aan staat. Soms is dat door geroezemoes of luid gepraat nog een aardige opgave, maar dan is het juist de sport om het liedje te achterhalen. Het klinkt misschien een beetje opschepperig, maar vaak heb ik aan een paar tonen genoeg. Of een basloopje in de verte. Die enkele keer dat het niet lukt -de muziek staat echt te zacht of, erger, ik heb het liedje nog nooit gehoord- heb ik daar de pest over in. Tot er een nieuw liedje begint te spelen, dan begint het spelletje weer van voor af aan. De enige uitzondering is de chinees. Aangezien dat vage gejengel allemaal op elkaar lijkt doe ik niet eens moeite en gun mezelf een moment van ontspanning.
Hetzelfde met een radio die aan staat. Binnen een halve minuut probeer ik te herleiden welke zender aan staat. Met een beetje geluk hoor je een collega praten, of start er een jingle, maar leuker is het om het goede antwoord te raden naar aanleiding van de plaat die je op dat moment hoort. Is het nieuw, of juist wat ouder, iets met gitaren, dansbaar of juist gezapig. In veel winkels staat Sky Radio aan, vermoedelijk vanwege het ontbreken van gepraat. In de wachtkamer van de dokter Radio 10, bij de fietsenmaker 3FM, bij de kapper Q-Music –aangezien ze bij elk bezoek vragen wat ik doe voor de kost zouden ze onderhand toch moeten weten dat ik bij Radio Veronica werk, maar tot op heden doen ze niks met die info- en bij de autogarage staat gelukkig wel mijn cluppie op. Helemaal vrijwillig gekozen trouwens. Ook de mondhygiënist heeft ‘m standaard aanstaan – het enige moment dat ik op Radio Veronica een uur m’n mond hou.
Overigens hebben een heleboel winkels hun eigen muzieksysteem. Zonder jingles en gepraat en met hun eigen muzikale voorkeur. Al snap ik daar de samenstelling ook niet altijd van. Zo hoorde ik op zeker moment in de supermarkt I lie and I cheat van Won ton ton. Bij de vleeswaren, wel zo toepasselijk. En in een restaurant in Groningen klonk Alles geprobeerd van Het Goede Doel uit de boxen. ‘Alles geprobeerd om jou maar te vergeten, overal geweest en ik sliep met iedereen.’ Het bier sloeg spontaan dood.
Deze afwijking komt vermoedelijk omdat ik radiomaker ben. Die denken in formats. Het verwijt is vaak dat radiostations altijd dezelfde liedjes draaien, elke dag weer, maar dan in een andere volgorde. De keerzijde is dat veel mensen zappen als ze een totaal onbekend liedje horen. Het gros wil herkenbaarheid, kunnen meezingen. Daarom zijn er maar weinig radiostations die liedjes draaien die de Top 40 niet gehaald hebben. Al is er een uitzondering. Het was zo’n moment dat ik bij iemand binnen kwam en de muziek die werd gedraaid niet herkende. Maar het klonk lekker, dus mijn ergernis werd snel getemperd. Tot er daarna nog een nummer kwam dat ik niet kon thuisbrengen. En nog één. En nog één. Dus ik vroeg welk vaag verzamelcd’tje op was gezet, en ik kreeg het antwoord dat dit de radio was. Welk station wist hij niet. Ik kreeg geen grip op de zaak. Het ging alle kanten op. Alle stijlen muziek draaiden ze willekeurig door elkaar. Zonder jingles tussendoor. Wat was dit in vredesnaam voor radiostation? Om 10 voor het hele uur kwam het antwoord. Voor de eerste keer werd gepraat. Het was in het Frans. Na het nieuws, dat een minuut of 10 duurde, volgde de enige jingle van dat uur. Fip Radio. En werd er een Cubaans plaatje gedraaid. En daarna iets klassieks. Omdat daar ook een piano in zat ofzo. Dat daarna Wicked game van Chris Isaak kwam verbaasde me niet eens. Vast omdat dat ook een klassieker is. Het volgende liedje was ongetwijfeld van een singer/songwriter die ook Chris heet.
Fip Radio dus. Sinds die dag heb ik een enorm zwak voor dit station. Er presenteren gaat niet. Mijn Frans is te slecht en bovendien zenden ze non-stop muziek uit. Dus ik blijf lekker bij Radio Veronica. Die staat ook standaard voorgeprogrammeerd in de huiskamer en in de auto. Maar heel af en toe maak ik stiekem even een uitstapje. Fip is mijn guilty radio pleasure.
