Afgelopen zaterdag besteeg Placebo na 4 jaar, het vorige concert vond plaats 4 december 2009, eindelijk weer het podium van de Kölsche Lanxess Arena. Goed voor 15.000 bezoekers en de staanplaatsen waren tot aan het laatste ticket uitverkocht. Als je kunt spreken over goede voortekenen, dan was dit er absoluut eentje.
Stipt om 20 uur bijt Supportact TOY het spits af. Het lijkt even of Brian Molko een verjongingskuur heeft ondergaan en zijn eigen voorprogramma verzorgd als leadzanger van deze band, zo groot is de gelijkenis tussen beide heren. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook de stoïcijnse uitdrukkingen en het mysterieuze randje zijn de frontman van Placebo niet vreemd. Helaas overstijgt het geluid van de zang zelden het instrumentale geluid en het geheel is dan ook niet goed verstaanbaar. Jammer, want TOY klinkt op plaat erg lekker.
Dan naar Placebo, want daar draait het tenslotte om. Vanaf september ligt nieuw album Loud Like Love in de winkels en het is dan ook een toepasselijke titel voor de huidige tour. Köln is het derde concert in de reeks en al snel zal blijken dat het muzikaal allemaal tiptop in orde is.
Het concert begint abrupt en zonder intro waarmee (helaas) een stukje opbouw en daarmee spanning wegvalt. Ondanks dat knalt opener B3 er gelijk goed in en is het concert voor geopend verklaard. Meteen valt op dat het geluid in de Lanxess Arena perfect is en zelfs met een plek in de eerste rij kun je thuiskomen zonder die vervelende ‘piep’ in je oren. De fervente concertganger zal weten dat dit in de meeste gevallen wel anders is. De band heeft gekozen voor een goede evenwichtige setlist waarin klassiekers als Song To Say Goodbye, Every you, Every Me en Special K niet ontbreken, maar ook fans favorite Space Monkey is weer terug van weggeweest. Natuurlijk wordt ook het nieuwe album niet overgeslagen en zorgen met name de nummers Rob the Bank en Purify voor de nodige energie onder het publiek. En hoewel Placebo een fantastische show neerzet, lijkt de goede energie niet altijd over te slaan. Die speciale click tussen band en publiek komt er niet tot zelden en dat is tevens te wijten aan het gordijn dat bij bepaalde nummers tussen band en publiek neerdaalt. Misschien levert het voor de zitplaatsen mooie effecten op, maar als je front row staat doet het niet meer dan het vormen van een fysieke wand tussen jou als bezoeker en Placebo. Helaas, want juist die speciale band tussen artiest en audience geven een concert dat extra tintje.
De bezoekers van een Placeboconcert weten dat Brian Molko liever zijn muziek laat spreken dan dat hij zelf het woord neemt, maar afgelopen zaterdag waren het enkel de woorden ‘danke schön’ die door de leadzanger zijn uitgesproken. Minimaal, maar een ouwe rot in het vak als Brian kan het hebben. Bovenal omdat Placebo’s muziek daadwerkelijk spreekt en dat is uiteindelijk toch waar het om gaat bij een live act. Beter een solide performance en een goede welgemeende rockshow, dan een commercieel festijn waar elk woord vooraf ingefluisterd is.
