Dat moeilijke tweede album. Het is een welbekend fenomeen voor bands die bij hun debuut indruk wisten te maken. Je luisteraars hebben een verwachting gekregen van je muziek en het is eigenlijk onmogelijk om aan die verwachting te voldoen. En dus, moeten de broers Brian en Michael D’Addario hebben gedacht, kun je maar beter direct in het diepe springen. Ze maakten een rock-musical. Go to School is het resultaat van dat avontuur.
‘Good morning, it’s breakfast / I know how you like your banana‘. Het is zomaar een gedeelte uit het nummer Rock Dreams. Een tekst ook die pas lading krijgt als je weet waarover de musical gaat. De D’Addario broers zijn namelijk op het idee gekomen een verhaal te schrijven over chimpansee Shane, die naar school gaat. ‘You’re gonna like your new school‘, geven de ouders van het aapje aan hem mee. Maar zo gemakkelijk blijkt dat niet. Met een dramatisch epos tot gevolg.
Shane krijgt op school van alles om zijn oren. Het is duidelijk dat hij in de muziek als loser wordt geportretteerd. Er is een bully die hem het leven zuur maakt. Er is een queen die hem alleen maar gebruikt als interessant speeltje (‘Oh no, Shane / It’s not like that / You’re a mouse / I’m a cat’). En hij voelt zich onbegrepen door zijn ouders (‘I just confuse and frustrate thee’). Zoals je misschien kunt verwachten eindigt het niet bepaald in zonneschijn.
Maar waar klinkt het nu eigenlijk naar? Go to School, en The Lemon Twigs in het algemeen, lijkt een combinatie te zijn van het speelse van The Beatles, het theatrale en bombastische van Queen, en de arrangementen van Randy Newman. Natuurlijk krijgt het duo vaak te horen niets nieuws op de markt te brengen, maar met hun twintig en eenentwintig jaar is dat niets om je voor te schamen. Het talent spat van de muziek af. De energie ook. Wel klopt het dat dit soms ten koste gaat van de controle, waardoor het soms behoorlijk uit de bocht vliegt. Niet per se een negatief gegeven, overigens.
Hoewel het lastig is hoogtepunten aan te wijzen in een musical waar alles met elkaar samenhangt, zijn er een paar nummers die net wat harder op de deur bonken dan anderen. The Student Becomes the Teacher is er zo een. Shane krijgt voor het eerst het idee naar school te willen gaan. Het refrein geeft prachtig aan hoe iedereen behoefte heeft deel te zijn van een gemeenschap, waarin ze worden gewaardeerd: ‘The student becomes the teacher / And the teacher becomes the principle / And the principle dies / And everybody cries / They remember him alive, you see? / I want that for me’. Ook The Bully en singles The Fire en If You Give Enough zijn van hoog niveau. De rest meandert daar fijn doorheen.
Wanneer het doek na een uur spelen valt blijf je ietwat verdwaasd achter. Wat hebben ze nu weer geflikt? Twee jongens, want dat zijn ze toch, die met een rock-musical over een chimpansee de muziekwereld op de kop willen zetten. Je ziet het niet iedere dag. Het avontuur mag voor Shane dan wel afgelopen zijn, voor de broers D’Addario lijkt het pas net begonnen. Go to School zal daarbij een interessant fragment uit hun discografie blijven.
