Retro soul is bezig met een comeback. De afgelopen jaren komen er weer regelmatig top elpees uit van onder andere Lee Fields, The Devonns en Durand Jones & The Indications. De jongste telg in deze reeks platen komt van niemand minder dan Aaron Frazer. Eerder was hij vooral bekend als de drummer bij de eerder genoemde The Indications. Al snel ontwikkelde hij zich als het geheime wapen bij die groep: zijn falsetto stem is een mooie tegenhanger van de zwaardere stem van Durand Jones. Reden genoeg voor Frazer om zelf aan de slag te gaan en zijn debuutplaat Introducing… uit te brengen.
You Don’t Wanna Be My Baby laat onmiddellijk horen wat voor sterrencast aan muzikanten meewerken op het album. Onder de muzikanten op deze collectie songs bevinden zich ook leden van de befaamde Memphis Boys. En dat is te horen: strak ritmespel in combinatie met de hoge zangstem van Frazer zorgen voor een heerlijke soultrack. De opvolger en grote single van de plaat If I Got It (Your Love Brought It) stemt meteen vrolijk door het feestelijke en strakke piano- en blazer werk.
De productie van Introducing… is in goede handen. Niemand minder dan Dan Auerbach van The Black Keys zit namelijk achter de knoppen. Hij drukt duidelijk zijn stempel op Can’t Leave It Alone. De heavy bas in combinatie met een bluesy gitaarsolo geeft een ruwe rand aan het nummer. Opvolger Bad News houdt deze spanningsboog aardig strak door het strakke basgitaarwerk en het sporadische gebruik van een dwarsfluit.
Een rustpunt vormt het Have Mercy waarin een zangkoor het nummer prachtig inleidt. Door gebruik te maken van verschillende instrumenten krijgt de plaat een heerlijke dynamiek mee. Tegelijkertijd vormt het album toch een sterk geheel waarin de ouderwetse sound uit met name de jaren ’70 de mooie verbindende factor is. Op het wat meer funky Done Lyin’ komt dat geluid het duidelijkste naar voren.
Helaas zakt het album op de tweede helft een beetje in. Er hadden nog wat meer van die krachtige muzikale statements op gemogen zoals het eerder genoemde Can’t Leave It Alone. De zoetsappige songs Ride With Me en Love Is, laten nog net niet het tandglazuur van de tanden afspringen. Hier vervalt Frazer helaas in een clichématig geluid met te softe en te zouteloze soul. Gelukkig zetten de opzwepende nummers Girl On The Phone en Over You de plaat weer op de rails en zorgen die voor leuke tempowisselingen.
Frazer bewijst op Introducing… dat hij solo ook zijn mannetje staat. De fijne afwisseling tussen zijn stem en die van Durand Jones ontbreekt op deze plaat, maar dat is geen gemis. Hij treedt uit de schaduw van de frontman en levert zelf een gebalanceerd album af. Introducing… vormt daarmee een mooie introductie op het werk van Aaron Frazer die vast nog meer pareltjes gaat afleveren in de toekomst!
