The Devonns – The Devonns

Waardering

8

8

8

8

9

Het zijn mooie tijden voor de liefhebbers van retro-soul, met albums van de Black Pumas, Durand Jones & The Indicators, Michael Kiwanuka en Lee Fields. De inspiratie voor al deze artiesten is soul uit de jaren zestig en zeventig. Het is geen jatwerk of goedkope kopie, maar ze geven allen juist een eigen draai aan een genre dat in de loop van de jaren tachtig en negentig verdrongen werd door de R&B. De nieuwste loot aan deze bloeiende scene is The Devonns (uitgesproken als De Vaughns).

Vier muzikanten uit Chicago, Illinois, die de relaxte Chicago soul uit vervlogen tijden weer nieuw leven inblazen. Hun referenties hierbij zijn The Dramatics, The Isley Brothers en Leroy Hutson, maar ook meer contemporaine artiesten zoals Jamie Lidell en Raphael Saadiq. Zanger Mat Ajjarapu was zelf verbaasd hoeveel goede soulmuziek er in de afgelopen decennia uit Chicago kwam, tijdens zijn jacht op tweedehands vinyl. De muziek waaraan The Devonns twee jaar hebben gewerkt is ook beïnvloed door zowel het volle geluid van motown, als de meer lofi sound van labels als Chess en Capsoul.

De albumopener Come Back is een ruimtelijk geproduceerd soulnummer, dat qua sound een beetje doet denken aan The Style Council, de band van Paul Weller uit de jaren ‘80. Fraaie zang en rijkelijk georkestreerde arrangementen met een hoofdrol voor jazzy gitaarspel. Het tempo zakt bij het tweede nummer Green Light, terwijl de zang ondersteund door elektrisch orgel zorgt voor een warme start. Op het moment dat de strijkers en blazers inzetten, breekt het nummer open. De funky ritmes krijgen in Tell Me pas echt de aandacht die ze verdienen. De muzikale erfenis van Wilson Pickett druipt van de track af. Goedgeplaatst koper, swingende pianoloopjes en effectief drumwerk, tracht daar maar eens niet meetappend met voet of knippend met vingers bij stil te blijven zitten.

Actueler dan Blood Red Blues (Protest Song) kan het bijna niet. De plaat komt uit midden in de wereldwijde protesten van de #BlackLivesMatter-beweging, naar aanleiding van de dood van George Floyd door politieoptreden in de Verenigde Staten. De song is een update van Marvin Gaye’s Whats’s Going On en Sam Cooke’s A Change Is Gonna Come. Bijna vijftig jaar na dato vroeg The Devonns zich af hoe Cook en Gaye de huidige positie van de zwarte bevolking in de Verenigde Staten zouden beschouwen. De wrange conclusie is dat er nog een lange weg te gaan is voor gelijkheid zal zijn bereikt.

Het ritmische pianowerk op Ain’t That A Man For You staat geheel ten dienste van de bluesy zang, wederom ingebed in heldere blazers en zoetgevooisde koortjes. Het tempo daalt weer wat bij de ballad I Know en de liefdesbetuiging in So In Love With You. Violen en tokkelend gitaarwerk vormen de basis voor een smachtende song. Het album wordt afgesloten met Long Goodbye, eveneens een lied over de vergankelijkheid van liefde. De soul zit in alle poriën van The Devonns.

The Devonns is een heerlijke debuutplaat. Zang en instrumenten zijn fraai geproduceerd en vullen elkaar goed aan. Het bewijst tevens de tijdloosheid van de sound van de Chicago soul. Modern en toch retro, een actuele plaat met een nostalgisch tintje. The Devonns hebben een prachtige, ingetogen en soulvolle plaat afgeleverd!