Het is niet de Groningse Blanks die je hoort als je Happiness in Liquid Form luistert, maar het doet er wel aan denken. De Britse, en nog maar 17-jarige, singer-songwriter Alfie Templeman heeft zijn vierde ep uitgebracht, met daarop een zestal veelbelovende tracks. Als je nog op zoek bent naar de ultieme zomerse en happy songs, dan is dit je man (of jongen).
De single van de ep, en tevens titeltrack, is eentje die niet mag ontbreken in de indie-gerelateerde lijstjes op Spotify. Het is funky en stilzitten is bijna geen optie meer als de song afspeelt. Helaas doet deze zomerse track verlangen naar de festivalzomer die dit jaar in het water is gevallen; Happiness in Liquid Form had zeker niet misstaan op een festivalpodium.
Naast dat het een fijn liedje is door de funky sfeer, zit het ook goed in elkaar: Templeman maakt gebruik van veel verschillende instrumenten die elk tot zijn recht komen. Van de drums, de piano tot aan de synthesizers. De Britse muzikant heeft ten slotte ook nog oog voor detail, want de korte handklapjes in het refrein zijn een goede toevoeging.
De song Things I thought Where Mine is wat minder fijn om naar te luisteren. Om de paar seconden klinkt eenzelfde deuntje, dat voor de luisteraar op den duur afleidend werkt: je krijgt eerder het gevoel dat je middenin een videogame zit. Gelukkig is dat een van de weinige tegenvallers op Happiness in Liquid Form. De ep roept voornamelijk positiviteit op.
Obvious Guy is ook weer een track met een funky geluid, dat de disco en festivalsfeer met zich meedraagt. Naast de stem van Templeman speelt ook zijn basgitaar een hoofdrol in dit liedje over social anxiety. Teksten als ‘I don’t wanna be the one to say goodbye / I don’t wanna be an obvious guy’ bevestigen de sociale angst die zich tegenwoordig veelvuldig voordoet bij jongeren. Een uitstapje op de ep is My Best Friend, in samenwerking met Coach Party. De track heeft een donkere en mysterieuze sound en zelfs dit doet Alfie Templeman goed.
Al met al is Happiness in Liquid Form een ep die niet snel in de vergetelheid mag raken. De afwisseling in de tracks maken de ep tot een mooi geheel en de songs wanen je op een festivalterrein op een prachtige zomerse dag. Het is duidelijk dat we in de indiescene nog veel van deze jongeman gaan horen. En houd vooral in je achterhoofd dat deze ep gemaakt is door Templeman op 17-jarige leeftijd. Dat belooft nog veel goeds voor de toekomst!
