De Britse band Circa Waves heeft zijn vierde album Sad Happy uitgebracht. De plaat bestaat uit twee delen, waarvan het eerste gedeelte Happy afgelopen januari al online was uitgekomen. Waar frontman Kieran Shudall bij het vorige album nog moeite had om inspiratie te vinden, had hij deze keer meer dan genoeg. Vooral zijn directe omgeving en zijn liefde voor de stad Liverpool hebben hem geïnspireerd. Ook de productie lag deze keer volledig in handen van Shudall zelf.
Sad Happy begint met Jacqueline, een dansbaar up-tempo nummer. Daarna gaat het volume van de gitaren omhoog met Be Your Drug, een heerlijk nummer dat op What’s It Like Over There? had kunnen staan. Een ander hoogtepunt is Call Your Name dat typisch Circa Waves kan worden genoemd: stevige gitaarriffs en een lekker tempo van de drums. In het indie up-tempo nummer Wasted On You daarentegen laten de Britten een heel ander geluid horen. Door het aparte deuntje en de vrolijke sound past het goed op het Happy-gedeelte.
Move To San Francisco is ook supervrolijk, maar het klinkt minder commercieel dan het eveneens Amerikaans geïnspireerde Me, Myself and Hollywood van het vorige album. Deze sound past veel beter bij de band. Move To San Francisco is een leuk zomers liedje, waarvan de tekst lang blijft hangen.
Het Sad-gedeelte begint met Sad Happy. Dit aanstekelijke popnummer is ondanks de donkere tekst een laatste kans om in een opgewekte stemming te komen. “I was losing all track of time, for a moment I thought I’d died, searching for someone”. Sad Happy is door de aparte combinatie van muziek en tekst een mooie overgang tussen het opgewekte en het verdrietige gedeelte.
Thema’s op het Sad-gedeelte zijn nostalgie en een gebroken hart. De nadruk ligt op de vrolijke geluiden, maar de teksten hebben een droevige toon. Dit is vooral te horen bij het refrein van Battered And Bruised: “I’m feelin’ broke, I’m feelin’ I’ve been used, I’m feelin’ down, I’m feelin’ quite confused, my love, my heart is battered and bruised”. Ondanks het feit dat het over een gebroken hart gaat, klinkt het niet verdrietig. Dit komt vooral door het gefluit op de achtergrond en de piano.
Met Sympathy en Birthday Cake laten de Britten hun gevoelige kant horen. Door de akoestische gitaar en de gevoelige stem van Shudall, past het perfect op het Sad-gedeelte. Het zijn mooie ballads waarmee de band bewijst dat er niet veel nodig is om prachtige en rustige nummers te maken. Bij Birthday Cake verwacht je iets hartstikke vrolijks, maar het tegendeel is waar. Het is namelijk een rustig liedje, waarbij is gekozen voor een subtiele sound van de gitaar. Het hoogtepunt van het Sad-gedeelte is Hope There’s A Heaven. Een boeiend liedje met als verrassing het geluid van synthesizers. Het heeft een andere stijl dan wat we gewend zijn van het viertal.
Het Happy-gedeelte kent een goede mix tussen oud werk zoals T-Shirt Weather en het snellere tempo van de afgelopen jaren zoals Fire That Burns. Dit is anders op het Sad-gedeelte waar de nummers iets minder verrassend zijn. Toch is Sad Happy een prima album van de Liverpudlians.