Dat het voor muzikanten lastig is om elke keer inspiratie te vinden voor een nieuw album is niet verrassend. Ook Circa Waves heeft hiermee te maken gehad. Frontman Kieran Shudall had geen inspiratie, totdat hij een oud notitieboek vond met aantekeningen die tijdens hun Amerikaanse tour met Two Door Cinema Club waren gemaakt. Met deze notities ging de band uit Liverpool de studio in met als resultaat hun derde album What’s It Like Over There?.
Nadat de inspiratie eindelijk was gevonden, moesten de ideetjes nog wel even worden uitgewerkt. Producer Alan Moulder keerde terug om het viertal hierbij te helpen. Hij was ook de producer van hun vorige plaat Different Creatures dat een volwassener sound had dan debuutalbum Young Chasers uit 2014 met daarop hitje T-shirt Weather.
What’s It Like Over There? begint met een gelijknamig introotje van twintig seconden. Daarna gaat het tempo omhoog met Sorry I’m Yours, een geweldig nummer met een sound die je niet van de heren verwacht. Het heeft stevige baslijnen en lekker in het gehoor liggende teksten die je de volgende keer meteen kunt meezingen. Single Times Won’t Change Me laat een andere kant van de band horen met ditmaal de piano in de hoofdrol. Door de pianosound, het fijne ritme en de samenzang tussen Shudall en de achtergrondzangeres heeft het nummer een jazzy gevoel.
Circa Waves wil heel graag doorbreken in de Verenigde Staten en dat is vooral te horen op Me, Myself and Hollywood. Het nummer is daar geschreven en de zelfgeproduceerde clip is opgenomen op mooie en minder fraaie plekken in Hollywood. Het Amerikaanse, commerciële geluid maakt het echter niet tot het beste nummer van het album. Een nummer als The Way We Say Goodbye past namelijk veel beter bij deze typisch Britse band. Goed opgebouwd met een gevoelige tekst, maar toch maken ze er vrolijk liedje van. Totaal anders is Passport dat wordt gedragen door een Beatlesque pianodeuntje dat zomaar door Paul McCartney gecomponeerd kon zijn. Een heerlijk nummer dat past bij een mooie zomerdag.
De gitaar keert terug in Be Somebody Good dat met zijn catchy refrein en niet alledaagse drumlijnen gerekend kan worden tot de betere nummers van What’s It Like Over There?. Ook in Saviour is een belangrijke rol weggelegd voor de gitaarriffs van Joe Falconer. Met de regel “So line us up and put us in a hole. As long as you get where you need to go. See the rich get rich, the poor get fucked and sold” heeft dit geweldige nummer een politieke ondertoon. In ieder geval een perfect einde van een lekker afwisselend album, met de combinatie van pop, rock en indie waar de band om bekend staat. What’s It Like Over There? heeft een eigen sound met niet-commerciële deuntjes. Perfect voor de zomer!
