De aankondiging van Chris Martin dat zijn band Coldplay voorlopig niet gaat touren vanwege de impact op het milieu kwam voor velen als een verrassing. Wie naar het nieuwe album Everyday Life luistert, begrijpt echter dat de mededeling van Martin een logisch besluit van de mannen is. Het achtste studioalbum van Coldplay behandelt namelijk meerdere maatschappelijke thema’s, bedoeld om de wereld te verbeteren.
Thema’s zoals de wapenwedloop, migratieproblematiek en kinderleed komen allemaal aan bod. Muzikaal gezien verwacht je bij deze zware onderwerpen veel bombast, maar dat is niet de manier waarop Coldplay het aanpakt. Op Everyday Life is de gitaar alleen sporadisch aanwezig. Trouble In Town begint als een nummer om lekker bij te relaxen, maar in het tweede gedeelte krijgt de gitaar van Jon Buckland bij wijze van uitzondering wel de ruimte. In de prachtige, ontroerende ballad Daddy geen gitaren. De hartslag als intro, de kenmerkende stem van Martin; alles ademt de sfeer van verlies. Voor iedereen die zijn vader om welke reden dan ook heeft verloren zal dit nummer emotionele waarde hebben.
In Arabesque bepalen blazers het ritme en is er een hoofdrol voor onze Belgische vriend Stromae. Via de tekst ‘We share the same blood’ wordt de wereld opgeroepen tot meer begrip en tolerantie met muziek als wapen van de toekomst. Op Everyday Life staan ook nummers in de stijl van de laatste jaren. Eerste single Orphans had ook op voorganger A Head Full Of Dreams kunnen staan. Knap hoe ze zo’n beladen onderwerp als kinderen die door een oorlog wees zijn geworden verwerken tot een vrolijk en optimistisch liedje.
Èkó is een korte song die gaat over hoop en het draagt ook die sfeer uit. De stem van de Nigeriaanse zangeres Tiwa Savage is subtiel verwerkt in dit prachtige nummer. Meer nummers in deze stijl zou op een volgend album niet verkeerd zijn. Het nummer met de Arabische titel. بنی آدم (Children of Adam) heeft een lang klassiek piano-intro en gesproken tekst in verschillende talen. Een boeiend nummer dat perfect past op het unieke album Everyday Life. De outro gaat door in volgend nummer Champions Of the World, dat eindelijk een rocksound laat horen. Voor de fans van het eerste uur dus.
Het beste heeft Coldplay voor het laatst bewaard. Titelsong Everyday Life is een nummer zoals je van de band verwacht. Sfeervol met indrukwekkende teksten als ‘What kind of world do you want it to be? Am I the future or the history? Met een veelvoudig ‘Hallelujah’ als laatste boodschap voor de wereld.
Zelden zullen er op een popalbum zoveel verschillende talen te horen zijn. Everyday Life is ook wat dat betreft echt als wereldmuziek te omschrijven met Love & Peace als belangrijkste boodschap. Niet alle muzikale experimenten zijn echter even geslaagd. Het gospelkoor in BrokEn zal bijvoorbeeld niet iedereen kunnen bekoren en WOTW / POTP is niet meer dan een demo die het gevoel moet geven dat het in de achtertuin van Martin is opgenomen. Toch overheersen de plusjes de minnetjes, dus het eindoordeel over Everyday Life is zeker positief te noemen.
