Al sinds 2009 vormen De Kraaien een rapformatie en in 2012 werden ze in één klap bekend met Ik vind je lekker. Nog geen jaar later ontvingen ze een gouden plaat voor die single. Hoewel de tweede single Pechvogel het succes van de eerste niet kon evenaren, bleef het lied toch 5 weken in de top 40 staan. Het is moeilijk te geloven dat De Kraaien na al die jaren nog steeds geen album uitgebracht hebben, maar 2016 is dan toch eindelijk het jaar van Goud.
Veel is er niet over de Haagse jongens bekend. Ooit waren ze met zijn drieën, maar sinds 2014 zitten alleen Prins Clit In Paanham en Bernd Gansebev in de formatie (voor de duidelijkheid: dat zijn dus pseudoniemen). Interviews geven ze nagenoeg niet en op het vertrekken van het derde lid reageerden ze met: ‘Is hij weg dan? Krijg nou wat joh, nou je het zegt’ en dat de snaveltjes niet meer dezelfde kant opstonden. Toch blijven De Kraaien maar door knallen en nu zijn ze er met Goud, waarmee ze begin deze maand zijn begonnen met touren.
Het album opent met de kerkslagen van Staat ‘ie Lekker Hard?!. Langzaam valt de beat in en beginnen De Kraaien met rappen over zware elektronische effecten. Richting het refrein wordt het lied steeds beter, met pakkende melodieën en een donkere sfeer waarin de mannen zingen over de muziek die niet hard genoeg staat.
Broekie is typisch De Kraaien. Enigszins ongepast voor de wat preutsere mensen onder ons, lekkere beats, onzinnige teksten en een heel erg pakkend refrein. Die combinatie zorgt ervoor dat dit misschien wel het beste nummer van Goud is. De heren zingen over iemand met een lekkere kont en vragen zich af of diegene nog even kan schudden/bukken.
Een ander hoogtepuntje is Kattenkwaad, waar de Zuid-Afrikaanse rapper Jack Parow aan heeft meegewerkt. Dit nummer heeft een iets donkererdere sfeer dan Broekie, maar gaat in het refrein volledig los. Een lied dat op het hoogtepunt van een feestje gedraaid wordt en waar het publiek volledig van uit zijn dak gaat.
Naarmate het album vordert, worden de liedjes softer. Regenboog, Lekker Leven en Goud vallen een beetje uit de toon. De uitbundige refreinen missen hier en in Lekker Leven zingen De Kraaien over het lekkere leven dat ze gaan leiden met iemand. Dat is een groot contrast met het ‘broekie’ waar ze in het begin van het album wel op wilden slaan. Wat wel genoemd mag worden is de heerlijke saxofoonsolo aan het einde van Lekker Leven, hoewel deze wederom niet bij de rest van het album past.
Goud is enerzijds typerend voor de Haagse formatie en daarom ook heerlijk: het concept van De Kraaien is redelijk uniek in Nederland, daarom ook herkenbaar en lekker om naar de luisteren. Anderzijds is er geen duidelijke lijn in het album te vinden. Het begin is ‘hard’ en het einde weer wat ‘soft’. Er is een sterk contrast tussen het begin en het einde van het album. Wanneer De Kraaien gevoelige liedjes als Lekker Leven proberen te maken, pakt dat niet zo geweldig uit. Er zijn al genoeg bands die dat soort muziek maken en De Kraaien kunnen zich beter bij het oude Ik vind je lekker-concept houden.
