EUT – Party Time

party time

Waardering

6

7

7

7

7

7

7

De Amsterdamse band EUT is voor de gemiddelde 3FM-luisteraar in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een vrij bekende naam binnen de Nederlandse rockwereld. Langzaam maar zeker wordt ook bij het grotere publiek aan de weg getimmerd. Drie jaar na de release van hun debuut is het tijd voor de nieuwe plaat Party Time.

De formule waar de meeste nummers op Party Time aan voldoen wordt snel duidelijk. Op het oog frisse, luchtige popsongs waaraan gedoseerd wat rauwe rockrandjes worden toegevoegd. Hierdoor voorkomt EUT dat de muziek te braaf wordt, zonder ooit echt uit de bocht te vliegen. Op de eerste paar tracks wordt deze balans uitstekend gevonden. Met What Gives You The Kicks wordt de plaat sterk afgetrapt in een frisse 90’s poprock vibe. Licht en luchtig genoeg voor de casual popluisteraar, maar met precies genoeg scheurende randjes om de rockliefhebber te boeien. Wat synths hier en daar houden het geluid lekker divers.

Ook op de nummers die volgen wordt het niveau aardig doorgetrokken. De speelse en energieke sfeer op Had Too Much en Party Time doen vermoeden dat deze tracks ook live fantastisch tot hun recht komen. Bij vlagen krijg je het gevoel dat de band toch met de rem erop speelt, waarvan je hoopt dat hij er live helemaal af gaat.

Op Stuck probeert EUT een wat meer experimentele stijl uit. Zowel in de sfeer die instrumentaal wordt neergezet, als de tekst klinkt een duistere ondertoon. ‘Teach me how to fuck/fuck up my mind’. Dit artsy experiment lijkt niet helemaal de juiste stijl te zijn voor de band, het langgerekte outro van Stuck loopt over in het vier minuten durende Interlude dat te lang doorgaat en de vaart behoorlijk uit het album haalt. Het blijkt een kantelpunt op Party Time, op de tweede helft van het album zakt het niveau enigszins weg.

Tracks als Killer Bee en The Buggs (Part II) zijn zeker niet slecht, maar de scherpte en urgentie van het begin van de plaat zijn ver te zoeken. De catchy pop-hooks worden met een stuk minder overtuiging gevonden en voor de aandacht van de luisteraar geldt hetzelfde. Gelukkig weet EUT vlak voor het einde van de plaat nog een konijn uit de hoge hoed te toveren. Met It’s Love (But It’s Not Mine) heeft de band goud in handen, de EUT-formule wordt nog één keer tot in perfectie uitgevoerd. Een vlijmscherpe poprocksingle met een onweerstaanbaar aanstekelijk refrein en een verrassend duistere tekst. Een perfecte combinatie van pop en rock die liefhebbers van beide genres aan zal spreken en de potentie heeft om van EUT een grote naam te maken. Het is het hoogtepunt van Party Time, dat ondanks de minder denderende tweede helft best een vermakelijke plaat is geworden.