Vraag aan iemand om een etiket op Everything Everything te plakken en de kans is groot dat de vraag onbeantwoord blijft. Het viertal uit Manchester blinkt al jaren uit in bizarre – maar vaak briljante – stukjes muziek. Ook op A Fever Dream.
Alsof Kraftwerk drums en gitaren heeft aangeschaft, zo lijkt het wel als Night Of The Long Knifes binnenkomt. Een ijzersterk begin dat ons warm maakt voor veel goeds, zo bevestigen vooruitgestuurde single Can’t Do en het fantastische Desire; ‘Desire / Desire / I Can’t Stop Now’, schreeuwt Higgs met die heerlijke falsetto stem van hem, een stem die met elke plaat meer op die van Freddy Mercury gaat lijken.
Het is vooral flink gas geven dat Everything Everything op hun vierde plaat doet. Zo bewijzen ook het fantastisch funky Run The Numbers en het snelle, haast hyperkinetische Ivory Tower. Maar als we dan uiteindelijk een aantal rustmomentjes krijgen doen Higgs en co het op een prachtige, haast mierzoete manier. De slotstukken New Deep en White Whale zijn meeslepend zoals alleen Everything Everything dat kan.
Album van het jaar dus? Nee, helaas. Nummers als Big Game (goed begin, te chaotisch einde) en titeltrack A Fever Dream halen het geheel (ietwat) omlaag. Everything Everything is en blijft een van die zeldzame bands die niet in een hokje te stoppen valt. Dat kan negatief uitpakken, maar oh wat bewijzen ze het tegendeel met hun vierde langspeler. A Fever Dream is briljant, niet meer, niet minder.
