Een jaar geleden bracht Pepijn Lanen, beter bekend als Faberyayo van De Jeugd Van Tegenwoordig, het album <3 uit. Deze intieme, ingetogen en liefdevolle plaat gaf een inkijkje in het leven van de familieman die de rapper is geworden, en leek lichtjaren verwijderd van de vulgaire teksten waar De Jeugd bekend om staat. Maar wie bang was dat Faber voorgoed afscheid had genomen van rappen over seks, drugs en steden in de fik steken hoeft zich geen zorgen te maken; zijn nieuwste album Das Drama klinkt vertrouwd.
De productie op Das Drama is geheel in handen van eenmanshuisband Bas Bron en dat is goed te horen. Op leadsingle Achteruit klinkt bijvoorbeeld een typische Bas Bron instrumental, inclusief springerige synthesizers en een uptempo beat. Ook Gotu Jim is te horen op deze track, de opkomende protegé van Faberyayo voorziet het nummer van een catchy refrein met zijn herkenbare hoge stem.
Vooral het begin van Das Drama is lekker opzwepend. De eerste drie nummers bestaan stuk voor stuk uit beukende, uiterst dansbare beats. Opener De Broek is een stampende ode aan de skinny jeans, en Zal Je Altijd Zien klinkt als techno in een Bas Bron jasje. Ook op dit nummer zorgt Gotu Jim voor het refrein en daarnaast heeft hij ook een eigen couplet. Op Laat Het Fikken wordt Faberyayo vergezeld door Abel, medeoprichter van platenlabel De Fik. De relatief eenvoudige housebeat met diepe kicks zou bij live uitvoeringen wel eens voor menig moshpit kunnen zorgen.
Het middenstuk van de plaat levert aanzienlijk in aan intensiteit en ook de entertainmentwaarde daalt flink. Vooral Dooie Hoek, dat wordt gedomineerd door een irritant xylofoonriedeltje dat zichzelf eindeloos herhaalt, kan rustig doorgespoeld worden. Ook Leer Obscuur en Spa zijn net wat te trage nummers die niet veel spannends te bieden hebben. Het is Duck Billed Platypus Women dat de plaat weer uit het slop trekt. De beat en flow op dit nummer doen erg denken aan eerder werk van Faberyayo met De Jeugd Van Tegenwoordig, maar de grappige teksten waarin een vrouw met een vogelbekdier wordt vergeleken geven deze track toch een heel eigen identiteit.
De afsluiter Aan Het Einde Van De Tijd voelt als een psychedelische trip. Niet alleen door de spacey muziek, maar ook door bijzondere teksten als: ‘Wat is tijd in een vacuum van tijd/Wat is iets als je niet weet waarop het lijkt’. Het nummer vormt een geslaagd en kalm einde van een prima plaat. Das Drama heeft alles wat Faberyayo zo’n fijne rapper maakt om naar te luisteren, maar gaat nergens echt door het dak. Zijn teksten zijn op deze plaat altijd degelijk, maar zelden echt geniaal. Voor de productie geldt eigenlijk exact hetzelfde; stuk voor stuk herkenbare, fijne Bas Bron beats, maar de minutenlang durende synthsolo’s die zijn stijl zo kenmerken blijven helaas uit. Een prima album dat zeker de moeite waard is, maar niet bepaald spectaculair.
