Fink – Resurgam

Waardering

6

7

7

Je kunt zeggen wat je wil van Fink, maar zeggen dat de beste man niet productief is kun je niet. Een paar maanden geleden kwam hij op de proppen met Sunday Night Blues Club Vol 1, een album waarin – de naam zegt het al – blues centraal staat. Een (zoveelste) wijziging in muziekstijl voor Fin Greenall, zoals de man door het dagelijkse leven gaat. Waar hij in de jaren 90 bekend stond als dj, verschoof hij op naar de indiefolk, om nu dus met zijn inmiddels negende album – Resurgam – uit te komen bij… Tja, wat voor genre is het eigenlijk?

Misschien is het wel verveling, dat Greenall er telkens weer toe doet switchen van genre en muziekstijl. Het zal ons worst wezen, zo lang hij ons maar prachtige platen als Perfect Darkness of het magistrale Hard Believer schenkt. Een goede start wordt er echter niet genomen op Resurgam. De opener van de plaat, is saai en langdradig. En dan is 8 minuten lang Fink onwaardig durven we zelfs te zeggen. De bluesstem die Greenall (net zoals op zijn vorige album) weer probeert aan te nemen, doet ons verlangen naar de donkere stem die ons meenam op tracks als Looking To Closely. Vooruitgestuurde single Cracks Appear is aardig, maar niet meer dan dat. Resurgam bouwt voort op de leegte die we ook al hoorden op Sunday Night Blues Club. Een tokkelend gitaartje her en der, de piano die nu iets meer op de voorgrond treedt maar vooral een zoekende Fink, dat is wat we horen op Resurgam. Ook op Word To The Wise weet Fink niet te boeien. Als we bijna de hoop hebben opgegeven komt dan toch de track waar we zo naar smachten, Not Everything Was Better In The Past komt als de figuurlijke donderslag. Een typische plaat volgens het bekende Fink recept; langzaam opbouwend werken Fink en co toe naar een donkere climax, waarin Greenall zijn demonen van zich afschud; Am I jaded / By the notches on my belt / All I know is where I’ve been / And how it felt.

Stiekem hoopten we dat Fink vanuit daar verder ging, helaas haalt de rest van Resurgam nergens dat niveau van Not Everything Was Better In The Past. Helaas wordt er met The Determined Cut weer een aantal stappen teruggenomen. Fink voegt er een tikkeltje elektronica bij, iets wat hij beter in zijn dj verleden had gelaten. Met Godhead komt er een elektrische gitaar in het spel, wat de plaat goed doet wat afwisseling betreft. Ook Covering Your Tracks en afsluiter There’s Just Something About You (een mooi en teder liefdesliedje) zijn aardige tracks, maar ook niet meer dan dat. Nadat de laatste seconden van Resurgam afgelopen zijn, blijven we vooral met een gevoel van honger achter, naar de Fink die je bij de strot grijpt en niet meer loslaat tot er op zijn minst een traan gevloeid is.

Resurgam is geen slechte plaat, daarvoor heeft Greenall te veel talent en bevat het een paar aardige tot goede tracks. Echter, met een paar goede nummers en dat ene pareltje in de vorm van Not Everything Was Better In The Past krijg je nog geen goed album, daarvoor is de rest van de plaat te matig of zelfs saai. Nee, na de laatste noot van Resurgam zijn we voornamelijk benieuwd waar de volgende Fink ons brengt. En we hopen dan natuurlijk dat dat verder is dan waar hij ons met Resurgram bracht.