Manic is het derde album van popzangeres Halsey. Eerder bracht ze al de succesvolle albums Badlands en Hopeless Fountain Kingdom uit en de leadsingle van dit album, Without Me, heeft meer dan een jaar in de Bilboard top 100 gestaan. Op Twitter beschrijft Ashley Frangipane Manic als ‘smiling when you’re choking down a sob’. De plaat luistert als een dagboek en staat vol met emoties van de zangeres.
Op datzelfde Twitter spoort Halsey luisteraars aan om het album van voor naar achter te luisteren bij de eerste keer luisteren. Het is een verhaal, een dagboek, de songs horen bij elkaar. Dat is inderdaad ook de beste manier om naar de plaat te luisteren. Sommige nummers vullen elkaar perfect aan of zijn juist elkaars tegenpolen in betekenis en sound. Halsey laat op Manic een achtbaan aan emoties horen. Het is alsof je het dagboek van een puberale tiener leest. De emoties lopen gigantisch uiteen. Het ene moment schreeuwt ze het uit, het andere moment lijkt ze te huilen in een hoekje. Dit maakt het interessant, maar ook chaotisch. Zelfs de tracklijst ziet er al chaotisch uit met cijfers en hoofdletters.
De dynamiek van Manic voelt goed. Het is een goede afwisseling van lekkere dansnummers zoals 3am, maar ook emotionele kleine liedjes zoals finally // beautiful stranger en forever… (is a long time). Een interessante track is openingsnummer Ashley, waarin Halsey spreekt aan het einde, als een mooie inleiding voor de rest van het album.
Ook zijn er een aantal opvallende samenwerkingen op de plaat te horen. Zoals de interlude met Alanis Morissette. Daarnaast is er ook een samenwerking tussen Halsey en Suga van K-Popgroep BTS te horen. Niet alleen muzikaal is dit een interessante keuze, maar ook marketingwijs een slimme zet. Door samen te werken met de Koreaanse popartiesten maakt Halsey haar album nog diverser en zet het op de kaart bij een andere doelgroep.
Al met al is Manic een interessant en heftig album dat voelt als een compleet verhaal. Halsey laat met dit album zien dat ze een mooie mix kan maken van populaire tunes en gevoelige kleine liedjes. Haar stem klinkt geweldig en bindt de hele track als een mooi pakketje samen. De plaat voelt als een achtbaan en klinkt daardoor af en toe een beetje chaotisch, desondanks is het een fijn album om naar te luisteren. Van begin tot het eind blijft het interessant, verrassend en geen moment saai.
