Net als zijn onlangs overleden kameraad David Bowie, heeft Iggy Pop een bijna onmenselijke kant. Laten we het beestachtig noemen. Het is dan ook niet gek dat hij zijn laatste album heeft opgenomen met Queens of The Stone Age-zanger Josh Homme en Arctic Monkeys-drummer Matt Helders, die door fans ook wel de ‘raging beast’ wordt genoemd.
Nog steeds dondert Pop shirtloos over het podium, maar een echt goed album heeft hij al een tijdje niet uitgebracht. Post Pop Depression is dan ook een enorme opluchting. Queens of The Stone Age-frontman Josh Homme produceerde de plaat. Samen met mede Queens-collega Dean Fertita en Matt Helders ondersteunen zij Iggy met een overweldigende plaat. De zanger klinkt geweldig: zijn stem is krakend, haalt zijn uithalen alsof het niks is en sleept de luisteraar mee met zijn duidelijke articulatie. Hij weet zijn woorden precies zo te plaatsen tussen de opzwepende productie. Dit is Iggy: Homme & co helpen hem gewoon.
Dat Josh Homme naast zijn eigen werk ook weergaloze samenwerkingen heeft gedaan met andere bands was al bekend. Josh heeft in het verleden bijvoorbeeld nieuw leven geblazen in de muziek van onder andere de Arctic Monkeys, zoals op hun derde album Humbug. De drummer van laatst genoemde band, Matt Helders, staat dan ook bekend als een woest monster achter het drumstel. De invloed van Homme is duidelijk terug te horen in de zang van Iggy. Desondanks weet de punklegende zichzelf staande te houden. Op Gardenia is hij poëtisch, hij refereert zichzelf ook even als ‘America’s greatest living poet’. Vol met een swingende baslijn en verfrissend gitaarspel zingt Iggy over een vrouwelijk persoon die duidelijk weet wat ze wil. Het lukt hem niet om haar te beheersen: ‘All I want to do is tell Gardenia what to do tonight!’.
Op hoogtepunt American Valhalla zingt hij: ‘Death is the pill that’s tough to swallow. Is there anybody in there? Who do I have to kill? I’m not the man with everything. I’ve nothing, but my name!’ Iggy bezingt hier de dood alsof het dichtbij is. Op het heerlijk smerige Vulture komt de dood terug in de vorm van, je raadt het al, een gier. Wachtend op zijn volgende slachtoffer, is de dood dichterbij. Is Iggy bang voor de dood, of daagt hij hem juist uit?
Post Pop Depression is een fascinerend meesterwerk geworden. Met hulp van Josh Homme heeft Iggy Pop een van zijn beste albums van de afgelopen jaren gemaakt. Een benauwend, poëtisch, duister en stevig rockalbum. Op het strakke en swingende Sunday is de zanger de feestganger, terwijl op fantastische afsluiter Paraguay hij de theatrale verteller is. Iggy Pop is een beest, hij snauwt niet altijd, maar gromt genoeg om je op de juiste afstand te houden. Gelukkig mogen we luisteren, want dit album verdient nog genoeg luisterbeurten.
