Josh Groban – Bridges

Bridges

Waardering

7

De 37-jarige zoetgevooisde Amerikaan Josh Groban is al jaren wereldbekend. Deze alleskunner heeft al met vele artiesten opgetreden en speelt ook zelf grote zalen vol. Vorig jaar stond hij nog in een stijf uitverkochte AFAS Live. Toch zal niet iedereen in ons land hem kennen.  Zijn achtste studio album Bridges gaat daar waarschijnlijk verandering in brengen.

De plaat telt veertien tracks in de ‘deluxe’ uitvoering. Opener Granted begint met een stemmige piano en het volle stemgeluid van Groban. De toon is gezet. Het liedje is mooi opgebouwd en wordt steeds gelaagder. Er valt een achtergrondkoor in, gitaar en drums. Het eindresultaat is een prachtig melodieuze popsong.

River is Groban ten voeten uit. Een echte powerhouse track, oftewel een krachtpatser. Ook dit is een mooi opgebouwd geheel. Naar het einde toe wordt het steeds krachtiger en kruipt het onder je huid. De zang van Groban klinkt loepzuiver en natuurlijk, waar hij ook nog wel eens geforceerd en theatraal kan klinken. Het is een donker nummer qua sfeer en tekst: This raging world can get so overwhelming / Looking for a meaning when it won’t make sense / In my head its getting loud / Like i can’t outrun this cloud.”

Groban heeft ook een aantal covers opgenomen. Bridge Over Troubled Water (origineel van Simon & Garfunkel) is de eerste die we tegenkomen. Qua melodie blijft Groban dichtbij het origineel. Hij maakt er wel een meer theatraal en bombastisch geheel van. Hij maakt gebruik van een gospelachtig achtergrondkoor en gaat daarmee eigenlijk compleet over de top. De kracht van het nummer zit in het kleine en breekbare. Daar blijft in de handen van Groban niks van over. Het is dapper geprobeerd, maar schiet zijn doel voorbij.

Run (van Snow Patrol) is een duet met niemand minder dan Sarah McLachlan. Je kent het nummer misschien nog wel van de finale van Glennis Grace in America’s Got Talent. Groban blijft hier dichtbij het origineel. Het is allemaal wel wat uitbundiger, maar blijft netjes binnen de lijntjes. En de stem van McLachlan is natuurlijk ook prachtig, en zij en Groban samen klinken fantastisch.

We Will Meet Once Again is een duet met Andrea Boccelli. Een prachtig klassiek opera-achtig lied. De twee mannen geven alles en stuwen elkaar naar grote hoogte, zowel letterlijk als figuurlijk.

In More Of You spat de liefde en verliefdheid uit de speakers. Een mooi en gevoelig liefdesliedje.“I don’t like you, I love you / I don’t want you, I need you / I need more of you”. Het absolute hoogtepunt van Bridges en een nummer dat sowieso nog wel gehoord zal worden op de radio (en in menig slaapkamer).

Afsluiter She’s Always A Woman (een cover van Billy Joel) is helaas geen toevoeging aan een verder goed album. Ook hier laat Groban zich gaan en maakt er een over de top musical versie van. Zonde van een prachtig liedje en van het gevoel dat achterblijft als de laatste tonen zijn weggestorven en de stilte invalt.