De meiden van Little Mix. Hebben ze nog een introductie nodig? Eigenlijk niet. Sinds ze in 2011 de Britse X-Factor wonnen gaan ze razendsnel en lijkt het succes alleen maar groter te worden. Hits als Black Magic, Shout Out To My Ex en Touch stonden een eeuwigheid in de hitlijsten. Dat is ook niet heel lastig als je hapklare koek (lees: commerciële pop) voor de radio maakt. Tijd voor vernieuwing. Een boodschap! Dat is wat Little Mix wilt meegeven op het nieuwe album LM5. De boodschap om van jezelf te houden en vooral als je een vrouw bent.
Little Mix opent het album daarom met Woman Like Me, de eerste single van LM5. Perrie, Leigh-Ann, Jade en Jesy laten weten wat voor vrouwen ze zijn en daar heeft hun toekomstige boy maar mee te dealen. ‘Could you fall for a woman like me.’ Bam. Een hit.
Strip gaat hoogstwaarschijnlijk ook goed scoren. Het radio-ready-nummer is in tegenstelling tot al hun vorige singles wat meer… Minimalistisch? Strip bestaat eigenlijk alleen maar uit de stemmen van de meiden en een sexy beat. Het is zeker geen overgeproduceerd popliedje. Bovendien is de track ook een dikke middelvinger naar alle body-, slut-, women-shamers van deze wereld. ‘Take off all my make-up, ‘cause I love what’s under it/Rub off all your words/Don’t give a uh, I’m over it/If you got a big ass, grab it.’ Yes, yes, YES! Shake die bilpartij met trots!
En dat was het. ‘Meid, dat meen je toch niet?’ Jazeker wel. Tenminste, de goede liedjes van het album hebben we nu wel behandeld. Het hele probleem bij Little Mix zijn niet hun hits/singles, maar de albums. De singles mogen er zijn, maar de rest van het album zijn opvullers. Alleen is het op LM5 wel heel dramatisch. De deluxe versie van de plaat telt achttien tracks, dus reken maar uit. Zestien, – laat dat goed tot je doordringen – zestien nummers zijn opvulling.
Neem bijvoorbeeld het saaie gitaarriedeltje Told You So. Die is nog niet eens kampvuurwaardig. Of de midtempo-ballad Monster In Me. Inderdaad een monster van een nummer. Op More Than Words lijkt het in het begin nog goed te gaan, want de coupletten en de opbouw zijn veelbelovend. Tot het refrein. Die is veel te afgezaagd met net iets te dramatische vocalen.
Het scheelt dat het niet zo ernstig meer wordt als de hierboven genoemde tracks. Het album heeft zeker nog wel oké popliedjes. Maar wil je genoegen nemen met ‘oké’ van een meidengroep die al meer dan zeven jaar meegaat? Zo zijn Joan Of Arc en Wassabi wel geinig, maar wel de net iets minder knappe zusjes van Strip. En staan American Boy en Love a Girl Right in de schaduw van Woman Like Me.
Lieve schattebouten van Little Mix, willen jullie nou eens aandacht besteden aan het héle album. Ze gingen er de mist mee in met de vorige plaat Glory Days en nu weer. We leven misschien in een singletjes-cultuur door Spotify en Apple Music, maar dat is geen excuus. De overige tracks horen net zo goed te zijn als de singles. Zo niet? Maak dan geen album.
