2018: ‘Nick Cave kwam af en toe naast me staan om in mijn zenuwen te knijpen’

Wie kijkt naar de Nederlandse streamingscijfers van 2018 ziet hiphop, hiphop en nog eens hiphop. Er was in 2018 gelukkig meer dan alleen dat genre en iedere redacteur van Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer is het aan hoofdredacteur Kasper Hermans om zijn zegje te doen.

De ontdekking
Soms word je door een promobureau tot het bittere einde gepusht om toch naar die ene plaat te luisteren. Soms valt het enorm tegen, soms ontdek je iets geweldigs. Dit laatste was het geval bij het debuutalbum van Black Honey. Van de opening tot het eind spat de energie van de plaat af en daarbij heeft Izzy B. Phillips een geweldige stem. Stoere indierock om blij van te worden. Eigenlijk had ik indierock voor mezelf een beetje afgeschreven, maar naast Black Honey heeft ook Metric een heerlijk album afgeleverd en waren er geweldige singles van White Lies, The Vaccines, You Me At Six en zelfs The Wombats.

De tegenvaller
Young The Giant bestaat inmiddels veertien jaar, dus young is niet echt meer van toepassing. Ze hadden na hun doorbraak echt een paar heerlijke nummers met My Body en Cough Syrup, maar inmiddels is naast de jeugdigheid ook de kwaliteit verdwenen. Het album van dit jaar, Mirror Master, staat vol met karakterloze en aalgladde tracks. Het is de allerslechtste plaat die ik in vier jaar Nieuweplaat gerecenseerd heb. Young The Giant is op dit moment meer Old The Boring. Vond je die laatste zin ongemakkelijk? Luister dan een keer naar Mirror Master, dan valt het ineens heel erg mee.

Het muziekmoment

Ik wil allereerst Karin en Tommy bedanken. Wie dat zijn? Geen idee. Maar ze hebben op Down The Rabbit Hole Nick Cave and the Bad Seeds gefilmd tijdens Jubilee Street en dat filmpje staat sinds kort op YouTube. Ja, de echte ragfijne kwaliteit ontbreekt natuurlijk op deze bootleg, maar het laat mij weer de beste acht muziekminuten van dit jaar en misschien wel mijn bestaan herbeleven. Als er ooit iemand aan mij vraagt wat de toegevoegde waarde van een concert is ten opzichte van een cd, dan vind ik een tijdmachine uit en neem ik diegene mee naar De Groene Heuvels op 1 juli 2018 rond een uur of half elf. Wat Nick Cave die avond aan het doen was, was al van de buitencategorie, maar Jubilee Street sneed bij mij dwars door alles heen. Alsof hij af en toe naast mij kwam staan en in mijn zenuwen kneep, zo kon ik zijn emoties voelen.

Het album
Is het echt het beste album dat dit jaar gemaakt is? Ongetwijfeld niet. Maar op de eerste dag dat Reiði van Black Foxxes uitkwam heb ik het album gedraaid en nu zo’n negen maanden later draai ik het nog steeds wekelijks. Heel af en toe sla ik een paar nummers over, omdat de twee relatief iets mindere tracks voor het fenomenale Oh, It Had To Be You staan en ik dan niet het geduld heb om netjes te wachten.

Wat ik verder nog kwijt wil
Mijn favoriete album van 2017 heb ik pas in 2018 ontdekt. Fear And Trembling van Gang Of Youths is echt een heerlijke en eindeloze plaat, die mij op het lijf geschreven is. Rock, klassiek en bombast zijn op dit album heerlijk door elkaar gemixt. Vooral de klassieke tussennummertjes die overlopen in Do Not Let Your Spirit Wane en Let Me Down Easy bezorgen mij iedere keer weer kippenvel.

Top18
Wat ik hierboven geschreven heb over Young The Giant, heb ik twee jaar terug – iets vriendelijker – ook over White Lies verkondigd. Met Time To Give hebben ze echter een dijk van een nummer afgeleverd. Het is dus nooit te laat voor een ommekeer, als je de weg naar beneden hebt ingezet. Uiteindelijk waren er negen verschillende liedjes die ik bovenaan had kunnen zetten. Ik heb gekozen voor de heerlijke synths van The Decemberists en hun Severed.

Vol verwachting klopt ons hart
Na drie singles wordt het tijd voor een album van The Parlor Mob met hopelijk een tour die ze naar Nederland brengt. Ook hoop ik meer van dodie te horen in het nieuwe jaar en kunnen de platen van White Lies, Balthazar en Lana del Rey mij niet snel genoeg hier zijn. Maar het beste muzieknieuws van de voorbije weken is toch wel dat Foals weer in de studio is gedoken.

Lees ook de jaarreview van:
1. Stef Ketelaar