Het Schotse sprookje van Rachel Sermanni

De Schotse folkzangeres (23) heeft al heel wat producties en concerten op haar naam staan. Na een vierjarige tour waarin zij vrienden maakte door heel Europa, wil Rachel binnenkort beginnen aan een nieuwe tour door de Verenigde Staten voor haar tweede album Tied To The Moon. Nieuweplaat kreeg de kans om haar ook nog even te leren kennen voordat ze ons continent verlaat.

Als meisje groeide ze op in de Schotse hooglanden van Carrbridge. Samen met haar jongere broertje en zusje speelde Rachel verstoppertje, verkocht ze zelfgemaakte bloemenkransjes aan de buren, deed ze outdoorsporten of trok de natuur in met haar vrienden. Op vroege leeftijd begon ze al met het schrijven van gedichten. Omgeven door traditionele, Schotse muziek en haar vader die haar de ‘tinwhistle’ (een blikken, ‘Engelse’ fluit met zes vingergaten) en viool leerde bespelen, kregen deze gedichten langzamerhand muzikale aanvulling. Haar jeugd was werkelijk zo idyllisch als het klinkt, en heeft gezorgd voor een rijkelijke dosis fantasie om in haar muziek te verwerken. “Dat muzikale en creatieve bezig zijn.. het was er eigenlijk altijd al, van jongs af aan. Op jonge leeftijd was ik al bezig met schrijven en ik genoot er ook van wanneer ik iets opvoerde. Ik leerde bijvoorbeeld ook gedichten uit mijn hoofd en las ze dan voor aan mensen. Samen met mijn broertje en zusje schreef ik ook gedichten, liedjes of gekke toneelstukjes en voerden ze dan op voor onze familie in de huiskamer.”

Photo 24-02-2015 12 15 22 (1)

Het element van de traditionele muziek die Rachel vanuit huis meekreeg, begon ze pas echt te waarderen toen ze naar school ging in Glasgow. Daar leefde de traditionele muziek in sterke mate. “Alhoewel ik publiekelijk geen traditionele muziek speel, ben ik er wel in bepaalde aspecten mee bezig. Het is fijn om op die manier toch onderdeel te kunnen zijn van die gemeenschap.” Toen ze klaar was met studeren, besloot Rachel een jaar de tijd te nemen om haar muziek hier en daar aan mensen te laten horen om te kijken wat er zou gebeuren. Daarna zou ze naar de universiteit gaan. “Maar het bleef doorgaan. Het bouwde zich op en groeide en rolde.. Het is niet als het bouwen van een imperium waar je steeds meer geld verdient, maar het is meer zo dat ik nu niet meer kan stoppen. Er is zóveel progressie en het blijft maar doorgaan. Toen ik school verliet, maakte ik een onbewuste keuze om het te proberen en nu maak ik een bewuste keuze om het echt te doen.”

Photo 23-12-2014 12 24 31

De tijd rondom haar eerste album, Under Mountains, beschrijft Rachel als intens en stressvol. Net voordat ze haar eerste album uitbracht, tourde ze als 20-jarige door Europa met artiest Fink. Meteen daarna vloog ze naar India met haar vriendin Jen en schreef muziek voor een nog niet uitgebrachte ep met Bikram Ghosh and Papon Angaraag Mahanta, twee Bollywood supersterren. Terug van deze trip vloog ze de studio in om haar album binnen tien dagen op te nemen. “Het was een hele intense en creatieve periode, maar hierop terugkijken is bijna nog fijner. De zomer zat vol festivals en de winter vol met tours, waar ik bijna vergat om goed voor mezelf te zorgen. Toentertijd was ik erg strikt voor mezelf. Ik deed alles om zo goed mogelijk voor mijn stem te zijn: geen zuivel (geen chocolade!), geen cafeïne, geen alcohol.. Ik dacht dat ik goed voor mezelf zorgde door heel gezond te eten, maar ik weerhield mezelf van het plezier, waardoor ik me uiteindelijk gestresst voelde aan het einde van de tour. Inmiddels heb ik geleerd dat discipline goed is, maar dat je ook lief voor jezelf moet zijn. Door de jaren heen ben ik beter geworden in het vinden van een balans tijdens het touren. Mede doordat ik vrienden en een goed team om me heen heb. Zij maken het speciaal. We reizen en zien de wereld in plaats van dat we alleen de locaties zien waar we spelen. In de komende tour ga ik meer verantwoordelijkheid nemen wat betreft het regelen van materiaal, betalingen, verblijfplaatsen en andere logistieke zaken. Voorheen heb ik dit niet gedaan, waardoor ik me meer kon focussen op mijn optredens. Ik ben blij dat ik nu de zakelijke kant leer kennen. Uiteindelijk zal ik deze taken wel weer moeten verdelen om me weer te focussen op het creëren van muziek, maar nu merk ik hoeveel mijn team voor me heeft gedaan, waardoor ik nog meer waardering voor deze mensen heb.”

Met deze nieuwe kennis, taken en bewustwording ligt er een nieuwe tour in het verschiet voor Rachels tweede album Tied To The Moon. “Ik moet me ook richten op wat ik volgend jaar ga doen. Hopelijk wat festivals in de zomer, en daarna hoop ik naar Amerika te gaan en daar een tijdje te blijven. Ik heb daar nog niets opgebouwd. Het zal waarschijnlijk voelen alsof ik helemaal opnieuw moet beginnen, maar gelukkig heb ik een paar goede contacten. In principe wil ik op dezelfde manier touren als ik in Europa deed: ik verbleef een paar weken in dezelfde stad, bouwde daar een kleine community van vrienden op en ging dan naar de volgende plaats om daar hetzelfde te doen. Wanneer je ergens maar heel erg kort bent, zie je zoveel potentiële vrienden en mensen met wie je levenservaringen kunt opdoen of van kunt leren, maar je hebt altijd net te weinig tijd. Doordat ik bleef stilstaan en vrienden maakte, voelde het als een residentie. Zo haal je veel meer plezier uit een tour.”

Het leven van Rachel klinkt heel leuk en enerverend, maar ook heel druk. In 2011 benoemde PRS for Music Foundation (een vereniging van songwriters, componisten en muziekuitgeverijen in het Verenigd Koninkrijk) haar tot een van de ‘Hardest Working Musicians’ van dat jaar. Waar haalt ze haar rust vandaan? “Momenteel ben ik veel bezig met mindfullness en meditatie, en erg geïnteresseerd geraakt in de Westerse manier van boeddhistisch denken. Voor een optreden werkt het beter voor mij om een uurtje stil te liggen en helemaal tot rust te komen en me te concentreren op mijn ademhaling, dan om zangoefeningen te doen. Een andere manier om rust te vinden is om naar mijn familie in Schotland te gaan. Mijn ouders wonen nog steeds in de Schotse hooglanden. Mijn moeder is in Carrbridge blijven wonen en mijn vader woont in Loch Carron, waar je de echte woeste, wilde natuur van Schotland kunt vinden. De westelijke wind komt aanwaaien vanuit de zee en je kijkt op tegen enorme bergen waarnaast hele kleine kustlijnen liggen. Wanneer ik ‘naar huis’ ga, is dat echt mijn thuis.”

Photo 23-12-2014 11 20 08

Thuis, daar waar de tijd langzaam verstrijkt en de natuur de seizoenen langzaam voorbij laat gaan. “Een beetje ruimte, dat is wat ik nodig heb. En de afwezigheid van internet. Boeken. Dingen die langzaam zijn, maar wat meer nadenkwerk nodig hebben. Op het internet gebeurt teveel, waardoor ik stop met nadenken en gewoon een beetje aan het doorklikken ben. Wanneer ik schrijf, moet ik daar mijn tijd voor nemen. Ik moet mezelf dwingen om even een tijdje niets te doen. Dan komt de creativiteit vanzelf naar boven.”

De creativiteit die zij in deze momenten vindt, uit zich meestal in muziek in verhaalvorm. “Soms zijn dat verhalen van mensen die ik ontmoet of waarmee ik zelf iets heb beleefd, maar de meeste teksten komen uit verhalen die ik verzin. Een samenvoeging van verhalen die ik lees in verschillende boeken, persoonlijke ervaring en het gebruiken van symboliek.” Het nummer Ferryman op haar nieuwe album is een echt verhaal, maar bijna mythologisch. Met een rivier die je moet oversteken, een herberg waar je kunt verblijven en je boot kunt laten.. Het is bijna een folk song, en die eindigen meestal een beetje triest. Het nummer baseerde ze op het begin van een relatie en haar voorspelling op de verloop van de situatie.

“Dat is het mooie aan symboliek. Het kan heel direct zijn, maar ook op andere manieren te interpreteren. Je kunt de oppervlakkige laag bekijken, maar het is ook interessant om de lagen een voor een af te pellen en daar een lied over te schrijven. En dat is waar het op neerkomt in ongeveer 3 minuten, de lengte van een lied. De meeste nummers zijn op een bepaalde manier gerelateerd aan de luisteraars. Elke persoon vindt zijn of haar weg om ernaar te luisteren, er iets in te vinden. Ik hoop dat mensen op een bezielde manier naar mijn muziek luisteren. Ik geniet ervan om muzikaal bezig te zijn. Ook de muzikanten met wie ik speel moeten die vrijheid voelen. Je weet niet precies wat er gaat gebeuren. Het gaat erom een soort kalmte te creëren en tegelijkertijd vragen op te roepen bij mensen. Ik hoop altijd dat ’t gebeurt.”

Rachel Sermanni staat op vrijdag 4 september in Sugarfactory, Amsterdam, op zaterdag 5 september in Vessel 11, Rotterdam en op zondag 6 september in Simplon, Groningen.

Photo 23-12-2014 13 48 31 (1)