Niet om op te scheppen, maar uw redacteur heeft het nieuwe album van Wolf Alice al enkele maanden in huis. En het mag gezegd worden: het is fenomenaal. Toen ik met gitarist Joff Oddie en drummer Joel Amey sprak op een dakterras in een toen nog zonnig Amsterdam hadden de mannen vooral zin om het podium weer te beklimmen.
Het is een warme woensdagmiddag in juni in Amsterdam als ik het pand vlakbij het Leidseplein in loop om met Wolf Alice te spreken. Bij binnenkomst zit driekwart van de band klaar voor het volgende interview: het is persdag. Bassist Theo draait rondjes op zijn stoel, Joel zit boven met zijn telefoon te spelen, en Joff komt net terug van buiten. Zangeres Ellie is niet aanwezig. Joff en Joel zijn aan de beurt voor Nieuweplaat en willen dan ook, ideaal!, op het dakterras zitten. Het belooft al gelijk een gezellig gesprek te worden. Wanneer ik vertel dat ik de opvolger van hun debuut heb gehoord worden ze enthousiast. Het interview mag beginnen en geen moment zijn ze verveeld. Joel ratelt lekker, terwijl Joff kalm bijvalt om mee te kleten over hun nieuwe plaat Visions of A Life.
Waarom besloten jullie het album Visions Of A Life te noemen?
Joel: “Ik denk omdat veel thema’s van de nummers op het album passen bij de titel van de plaat. Veel demo’s werden tijdens het touren als het ware bladzijdes uit een dagboek; ervaringen en herinneringen. Dat vat het wel een beetje samen. De plaat is ook volwassener. My Love Is Cool was meer een tieneralbum, terwijl dit album veel meer een early twenty’s record is geworden.”
My Love Is Cool was ook meer een collectie van wat jullie konden.
Joel: “Deze plaat ook. Alleen hadden we nu meer ideeën. En in plaats van alle ideeën in de muziek te gooien, was er meer materiaal om naar terug te grijpen – omdat ons leven ook zo drastisch veranderd is.”
Wat was het grootste verschil tussen de opnames van My Love Is Cool en Visions of a Life?
Joel: “Ze zijn totaal anders.”
Joff: “Er zijn veel verschillen. Het schrijfproces was korter, dus we moesten ons veel meer focussen. We hebben er echter wel langer over gedaan dan de vorige keer. Alles was enorm uitgedacht, heel specifiek gekozen. Bij het debuut hadden we een maand. Alles moest heel snel gebeuren.”
Jullie laatste show was in oktober vorige jaar. Wanneer begonnen de opnames?
Joel: “We begonnen in februari en waren begin mei klaar.”
Joff: “We hebben maar twee weken vrij genomen en hebben toen als vanouds een kamer gehuurd om weer aan de slag te gaan.”
Yuk Foo. Hoe kwam dat nummer tot leven?
Joel: “Ellie had een demo op haar laptop.”
Joff: “Het was heel grappig, want alleen wij vieren snapten het nummer. En nu lees je de reacties en die zijn niet altijd positief. Maar dat geeft juist een kick, al die verschillende reacties.”
Joel: “Het is een nummer om je frustraties eruit te gooien, en sommige mensen gaan janken om een paar fuck fuck fuck’s. Maar het is letterlijk wat het is. Drie akkoorden die constant hetzelfde blijven.”
Het is ook een grappig moment als je het luistert op de plaat, na een vrij emotioneel nummer als Heavenward. Vinden jullie het leuk om daarmee spelen als jullie de tracklist in elkaar zetten?
Joel: “Sowieso! Vooral deze keer omdat, zeker met Ellies teksten, je nu als het ware scenes voor je kan zien. Voor het vierde nummer zijn er al zoveel emoties uitgegooid en wij genieten daarvan.”
Joff: “Niemand wil toch telkens hetzelfde soort liedjes spelen voor twee jaar? We hebben veel meegemaakt en dat komt zeker terug in de muziek.”
Door Sky Musings kreeg ik het gevoel dat jullie een beetje klaar zijn met al het reizen. Hebben jullie er wel weer zin in?
Joel (lacht): “Ja ach. Vanochtend dacht ik: niet weer! Maar nu zitten we in het zonnige Amsterdam. Ik heb eigenlijk wel zin om te spelen vanavond. Maar goed, soms heb je gewoon zin om thuis te zijn of terug naar de studio te gaan. Twee jaar touren is gewoon vrij intens. Maar na drie maanden opnemen borrelt dat gevoel weer terug: ik wil weer op het fucking podium staan!
Hoe was de samenwerking met de producer Justin Meldal-Johnsen (werkte eerder samen met o.a. Beck, Paramore, Tegan and Sara en Nine Inch Nails, red.)?
Joel: “Hij is vrij uniek. Hij helpt je om de beste versie te maken van een nummer, in plaats van dat hij de regie volledig in handen neemt. Niet dat Mike (Crossey, producer van My Love Is Cool, red.) dat wel deed. Hij kreeg het voor elkaar om ons debuut af te krijgen, maar Justin is letterlijk een genie en zorgde voor de juiste sfeer. Dat was echt geweldig!”
Joff: “Hij gaat echt een legende worden en is heel praktisch en technisch. Hij heeft het complete pakket al, en doet het pas 7 à 8 jaar.”
Tom Elmhirst, die Bowie’s Blackstar mixte, heeft ook jullie plaat gemixt. Hoe was dat?
Joel: “We hebben hem niet ontmoet. Hij heeft hele vette dingen met Ellies vocalen gedaan.”
Joff: “Soms krijg je iets terug en vind je het helemaal niks. Maar bij Tom klopte alles en denk je: holy fucking shit!”
Joel: “Hij heeft echt zijn alles gegeven.”
Veel nummers op Visions of a Life bouwen zich langzaam op en gaan dan een compleet nieuwe kant op. Op Sadboy bijvoorbeeld gaan jullie helemaal los, terwijl het heel chill begint. Zijn dit soort momenten gepland?
Joff: “Daar zijn we dol op! Lekker mensen shockeren. Grote knal erin. Om twee verschillende ideeën samen te brengen. En bij Sadboy bijvoorbeeld was dit het geval!”
Waren jullie er überhaupt klaar voor om nieuwe muziek uit te brengen?
Joff: “Pff ja!”
Joel: “Je komt op het punt dat je constant dezelfde nummers speelt voor mensen die ze toch wel waarderen. Maar vanuit artistiek oogpunt was het echt nodig, anders word je gek. Alle shows waren geweldig, maar we waren er echt klaar voor iets nieuws.”
Voelden jullie de druk?
Joel: “Al vanaf het begin dat Ellie Leaving You op soundcloud uploadde. We willen altijd het allerbeste geven, en niet zomaar wishy washy bullcrap!”
Kunnen jullie dat nu loslaten, die druk om te presteren?
Joel: “Nee, er is nooit een moment om die druk niet te voelen. Het duurt voor altijd. We spelen in Alexandre Palace, dat is niet zomaar een plek!”
Lees donderdag de recensie van Visions Of A Life.
Op vrijdag 3 november staat de band in de Melkweg in Amsterdam!
In 2015 interviewden we de band ook al eens. Lees dat hier terug!
