Lana Del Rey zit duidelijk in een creatieve fase van haar carrière. Afgelopen maart bracht de zangeres nog het prachtige Chemtrails Over The Country Club uit en nu trakteert ze haar fans wederom op een album. Voor Blue Banisters werd een keer niet de hulp ingeschakeld van Jack Antonoff, de producer waarmee ze veel successen heeft geboekt. Del Rey wilde nu de regie iets meer in eigen handen houden en vroeg diverse producers om haar hierbij te helpen.
Volgens Del Rey is Blue Banisters haar meest intieme werk ooit met verhalen uit haar eigen leven. Dit is bijvoorbeeld goed te horen in het titelnummer dat erg persoonlijk overkomt. Voor de Amerikaanse staat de kleur blauw synoniem voor geluk. Blue Banisters klinkt als vanouds dromerig en melancholisch. Ook opener Text Book is een rustig liedje waarin haar stem perfect tot zijn recht komt. Beide nummers zijn heerlijk om op een herfstachtige dag te draaien en bij weg te dromen.
In het klassieke Arcadia wordt Del Rey begeleid door strijkinstrumenten en trompetten. Dit boeiende nummer gaat over haar verhuizing van wereldstad Los Angeles naar het pittoreske Arcadia in Zuid-Californië. In Beautiful refereert de Amerikaanse opnieuw aan haar gelukskleur: ‘What if someone had asked Picasso not to be sad / Never known who he was or the man he’d become, there would be no blue period’. Del Reys stem klinkt warmer en oprechter dan ooit. Met Beautiful bewijst ze nogmaals dat ze een fantastische zangeres is die alleen maar beter lijkt te worden.
Op Blue Banisters staan ook een aantal samenwerkingen, zoals Dealer dat met Miles Kane is geschreven in een geheel andere stijl dan we van haar gewend zijn. Del Rey klinkt erg emotioneel, wanhopig schreeuwt ze het refrein om de boodschap duidelijk over te brengen: ‘I don’t wanna live, I don’t wanna give you nothing / ‘cause you never give me nothing back’. Een andere coproductie is Thunder, dat is gemaakt met The Last Shadow Puppets, de rockband van Kane en Artic Monkeys-frontman Alex Turner, waarmee ze in 2017 vriendschap opbouwde. Thunder is zo’n typische Del Rey-song, waarin haar stem, de subtiele stijl en de persoonlijke teksten een mooi geheel vormen. Daarnaast is er meer ruimte gecreëerd voor muzikale begeleiding, iets dat de zangeres vaak niet nodig heeft, maar hier is het de reden om Thunder tot een van de pareltjes van Blue Banisters te bestempelen.
Het hoogtepunt van het album is echter Wildflower Wildfire. Deze track was reeds op single uitgebracht, waardoor het bestaan van dit meesterwerkje al langer bekend was. Wildflower Wildfire is een ontroerend liedje met een lekker ritme. In dezelfde categorie valt Sweet Carolina, dat samen met haar vader en zus is geschreven. Een liefdesbrief en ode aan het pasgeboren dochtertje van Del Reys zus.
Opvallende aanwezige op Blue Banisters is een nummer uit 2013. Del Rey schreef Nectar Of The Gods met haar toenmalige vriend Barrie-James O’Neill met de bedoeling om het te gebruiken voor haar derde studioalbum Ultraviolence. Uiteindelijk kwam Nectar Of The Gods niet op de definitieve tracklist en dat is achteraf gezien een goede beslissing geweest, want het past perfect in het genre waar ze tegenwoordig om bekend wil staan.
Ondanks dat het een lange zit is, is het de tijd meer dan waard om naar de vijftien prachtige liedjes van Blue Banisters te luisteren. Met haar emotionele muziek weet Lana Del Rey menig luisteraar keer op keer te raken. Del Rey kan haar hoge werktempo gerust naar beneden brengen, want met deze verzameling pareltjes kan iedereen nog heel lang vooruit.